Dlaczego Wielka Brytania, a szczególnie brytyjska prasa, nastawiona jest wrogo w stosunku do UE? EuroparlTV szuka odpowiedzi po drugiej stronie kanału La Manche.

Reporter: Eurosceptycyzm w Wielkiej Brytanii

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15791052/m003-0166-pl_mf.srt

Anglia słynie z herbaty, rodziny królewskiej  i antypatii do Unii Europejskiej.

Udaliśmy się do Anglii, by dowiedzieć  się, dlaczego ma opinię eurosceptyka

i skąd bierze się negatywne nastawienie  do kontynentalnych kuzynów.

Wlk. Brytania nie może się zdecydować.  Chce korzyści związanych z Europą,

ale nie chce ponosić  negatywnych konsekwencji.

Musi nam na niej zależeć.  Wszyscy jesteśmy...

Większość mieszkańców tego kraju  to eurosceptycy.

Ja po prostu zajmuje się swoimi sprawami.

- A Europa niech zajmie się sobą?  - Po prostu jem sobie kurczaka.

W kraju liczącym 62 miliony mieszkańców

istnieją rozmaite opinie na temat UE  i tego, jak się o niej pisze.

Zapytaliśmy o zdanie  byłego rzecznika prasowego,

profesora i dziennikarzy  z pro- i antyeuropejskiego obozu.

Każdy z nich przytoczył inną definicję  brytyjskiego eurosceptycyzmu.

Sceptycyzm to podstawa  brytyjskiego dziennikarstwa.

Od lat 80. nieustannie słyszymy to słowo,

które odnosi się do całego szeregu zjawisk,

począwszy od prawdziwiej eurofobii,  po wrogość wobec unijnej integracji

To prawie ksenofobowie. Nie lubią niczego,  co nie jest brytyjskie.

Pośród osób o bardziej  umiarkowanych poglądach

Niektórzy z nich mówią o sobie,  że są eurorealistami.

Eurosceptycyzm dla urzędników w Brukseli  oznacza coś zupełnie innego.

Oznacza ludzi, których ich krytykują.  Są to eurosceptycy albo populiści.

W latach 70. Wielka Brytania  wstąpiła do Wspólnoty Europejskiej.

Ponad 30 lat później gazety i konserwatyści

domagają się referendum  ws. członkostwa w UE.

Częściowo winny jest kryzys,  ale wiele osób obwinia media.

Ulica Fleet Street stanowi kolebkę  brytyjskiego dziennikarstwa.

Niedawno rozmawiałem ze słynnym  amerykańskim dziennikarzem śledczym.

Zapytał: "Od czego są gazety?  Od tego, by robić problemy".

Pióro jest ostrzejsze niż miecz.  Brytyjscy dziennikarze mają zabójczą broń.

Jestem w Brukseli od 9 lat. Dla dziennika  The Telegraph pracuję od 5 lat.

Dobrze znam unijne instytucje. Kiedy chcę,  mogę być bardzo niepozorny.

Brytyjscy dziennikarze są  bardziej agresywni,

potrafimy być bardzo nieuprzejmi dla ludzi.

Tak myślą o nas ludzie, ponieważ  nie różnimy się zbytnio

Agresywne zachowanie to również  wymóg rynku.

W Anglii istnieje 10 gazet o zasięgu  krajowym oraz publikacje regionalne,

więc nagłówki muszą  przyciągać czytelników.

Popularne tabloidy stanowią źródło  wielu euromitów.

Komisja Europejska prowadzi listę  takich mitów od lat 90.

Niektóre mity doprowadzają  urzędników do szału.

Utrzymywanie korespondentów za granicą  nie jest tanie.

Tabloidy nie mają korespondentów  w Brukseli,

więc polegają na niezależnych reporterach.

Tacy reporterzy chcą sprzedać artykuł,  więc przesadzają,

dodają artykułowi dramaturgii,  wyolbrzymiają fakty,

dopasowują artykuł do gustu redaktorów,   by chcieli go kupić.

Kąt zgięcia banana to fantastyczna  historia dla redaktora tabloidu w Anglii.

Nie wszystkiemu winni są  jednak leniwi dziennikarze.

Podawanie wiadomości z wielu różnych  dziedzin jest bardzo trudne.

Może dlatego brakuje rzetelnego  dziennikarstwa na temat UE.

Wśród nas nie ma zbyt wielu  "supermenów" i "supermenek".

Łatwo pogubić się w gąszczu  europejskich pojęć i instytucji.

W trakcie spotkań na szczycie  dziennikarze często upraszczają.

Dla nas te spotkania  to albo sukces albo porażka.

Historia jest ciekawsza, jeśli nawiążemy  do walki lub potencjalnej klęski.

Podczas ostatniego szczytu było podobnie.  Jeden tabloid odniósł się nawet do wojny.

Dziennikarstwo nie polega  na podawaniu dobrych wiadomości.

patrząc krytycznie na instytucję,  która staje się coraz ważniejsza.

można znaleźć gazety ciągle podające  wiadomości na temat Europy.

Oscar Wilde powiedział: "Tylko jedna rzecz  jest gorsza niż gdy o nas mówią,