De hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid wil de visvoorraden weer opbouwen en de vissector beschermen, maar wat vinden de mensen die in de industrie werken er eigenlijk van?

Verslaggever: Overleven zowel de vissen als de vissers het?

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15698532/M003-0137-NL.srt

Het gemeenschappelijk  visserijbeleid wordt hervormd.

Er moet minder gevangen worden  zodat de visbestanden weer groeien.

EuroparlTV ging in het Franse  Boulogne-sur-Mer de situatie opnemen.

Het is half drie 's nachts  in de haven van Boulogne-sur-Mer.

Ze zijn onder de twaalf meter  en varen uit met het getij

en laten hun netten van acht kilometer  dicht bij de kust drijven.

Dankzij of door de EU-regelingen  weten ze veel over de visgebieden,

de visquota en hoelang het duurt  tot die bereikt zijn.

Maar deze vissersbaas weet niet of zijn  kinderen in zijn voetsporen kunnen treden.

Het beleid moet de visserij redden,  maar het lijkt wel of ze van ons af willen.

We houden van ons werk,  van de zee, van onze vrijheid.

Er zijn veel te veel wetten, technische  regelingen en quota tegenwoordig.

Voor de Lhomels en de andere vissers  in Boulogne is vissen een familiegebeuren.

Christophe Lhomel wil dat Brussel  de zaak van dichterbij bekijkt.

Niemand uit Brussel  is op mijn boot komen zeggen:

'We gaan uw werk een jaar lang volgen.'  Daar zou ik mee instemmen.

Er komt een puntenvergunning om  de vissers te straffen die de wet overtreden.

Wat doen ze met de vis die in hun netten  terechtkomt maar niet mogen vangen?

Volgens de huidige regels  moet ik de helft van de schol weggooien.

Maar ik mag maar 30 procent  niet-doelsoorten vangen.

De zee is niet opeens leeg  door mijn twee kratten.

Ik hou het, al overtreed ik de wet.  Ik gooi geen vis meer weg.

De vrouw van Christophe Lhomel  blijft liever aan wal.

Zoals zoveel vissersvrouwen  verkoopt ze een deel van de dagvangst.

De visboeren in Parijs komen naar  Boulogne omdat de vis er goedkoper is.

In het andere dok  is de trawlerzone een andere wereld.

Boulogne heeft 50 trawlers.  Deze wordt gerepareerd.

Daarna moet hij  twee weken biologische rust nemen.

Op die manier wil Brussel  de visbestanden weer laten toenemen.

Het tijdelijk opleggen  is niet de beste optie.

Tenzij het overal in Europa  wordt ingevoerd.

De EU subsidieert gedeeltelijk  de boten die in het dok blijven.

30 à 35 procent van de vloot kan in het dok  blijven zonder dat de sector gevaar loopt.

Over de quota luisteren ze niet naar ons,  maar naar wetenschappers, wat fout is.

Neem de kabeljauwbestanden bijvoorbeeld.

Er is kabeljauw.  Dat verzinnen we niet, dat is gewoon zo.

Waarom komen ze niet met ons mee  zodat ze 't zelf kunnen zien,

in plaats van te zeggen van achter  hun computer: 'Nee, dat gaat niet.'

Een gezondheidsindicator voor de haven  is dit 100 jaar oude scheepswerf.

Ze hebben de crisis hier ook gevoeld.  Ze bouwen minder boten. Maar toch...

Dat is een natuurlijke selectie.  Nu is de sector professioneler geworden.

De mensen hebben de veranderingen  in de bouwsector op kunnen vangen.

Het wil bestanden opbouwen  en de sector beschermen,

én het moet aan de groeiende vraag  van de klant blijven voldoen.