Nadszedł czas, by Europa stanęła na czele działań klimatycznych. Ale czy jest w stanie to zrobić? Zapytaliśmy europosła Giovanniego La Via.

Konferencja klimatyczna w Limie: czy Europa może wyznaczyć kurs dla całego świata?

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/11903693/n003-0323-plxxx.srt

Giovanni La Via, witam pana.  - Dzień dobry.

Przygotowuje się pan do wyjazdu  na konferencję klimatyczną w Limie,

to coś w rodzaju próby generalnej  przed konferencją w Paryżu.

Jakie jest stanowisko PE, które  przedstawi pan na konferencji w Limie?

UE zawsze stała na czele  walki ze zmianą klimatu

Do niedawna  posuwaliśmy się naprzód sami,

ale teraz widzimy,  że inne duże ważne państwa,

które mają duże znaczenie w kwestii  zanieczyszczenia, chcą do nas dołączyć.

Możemy więc razem iść  w kierunku globalnego porozumienia.

Chodzi o porozumienie zawarte w  zeszłym tygodniu między Chinami i USA

Jaka powinna być  strategia UE podczas negocjacji

i wyznaczymy drogę, aby w Paryżu  podpisać to porozumienie.

W Limie przeanalizujemy limity  w kwestii oszczędności energii,

limity dla ograniczenia emisji  gazów cieplarnianych,

celów, które chcemy sobie wyznaczyć  w dziedzinie energii odnawialnej

i mając to wszystko na uwadze  będziemy musieli zadecydować,

które państwa powinny przyjąć  wiążące cele,

a które powinny podążać wyznaczoną drogą

w kierunku efektywności energetycznej,  redukcji emisji

i wzrostu produkcji energii odnawialnej.

Będziemy wspólnie dyskutować  na te tematy

i zobaczymy, że warunki są odpowiednie,  aby ruszyć naprzód.

Celem, który nie będzie wiążący,  ale nadal będzie miał wpływ na wspólnotę

jest efektywność energetyczna,  redukcja zużycia energii.

W wyniku tego rozwinęło się  wiele małych firm.

Czy uważa pan, że fakt,  że element ten nie będzie wiążący

zmusi państwa do ograniczenia  funduszy publicznych dla tych firm,

co wpłynie na rozwój  tej zielonej gospodarki?

Czy uważa pan, że takie ryzyko istnieje?

Efektywność energetyczna  jest niewątpliwie

wiążącym celem,  najbardziej ambitnym celem.

Jeśli udałoby nam się ograniczyć zużycie  poprzez efektywność energetyczną,

moglibyśmy osiągnąć,  w rezultacie tych działań,

większą redukcję  emisji gazów cieplarnianych,

i w rezultacie  pozytywny wpływ na środowisko.

Widzieliśmy w Kopenhadze,  że państwa takie jak Brazylia i Indie

Jaką strategię powinna przyjąć UE  w stosunku do tych państw?

Te państwa chcą zachować  konkurencyjność w stosunku do nas.

Możemy zgodzić się na zachowanie  uzgodnionej różnicy i powiedzieć:

ale nie możecie stanąć w miejscu,  musicie dotrzymać nam kroku.

Jeśli zrobimy o 10, 15, 20% więcej,  wy musicie wykonać swoje 15 czy 20%."

Jako że łatwiej jest osiągnąć dobre wyniki  w początkowej fazie,

mogą to zrobić bez wielkiego wysiłku  i możemy mierzyć w bardziej ambitne cele.

i na jeszcze ważniejszą w przyszłym roku

Parlament nadal musi to ocenić,  ale prace trwają.

i w zasadzie osiągnęliśmy  wyznaczone cele,

pokazaliśmy już,  że dokonujemy postępu w tym kierunku.

Dlaczego powstrzymujemy tych,  którzy proszą o więcej?

Podczas dyskusji z innymi instytucjami  powiedzieliśmy,

że gdyby inne państwa wyznaczyły cele  podobne do naszych,

moglibyśmy uczynić te cele wiążącymi  dla indywidualnych państw.

Jeśli jednak w Paryżu nie będzie  zobowiązań ze strony wszystkich państw,

bardziej wymagające cele  wyznaczone dla państw członkowskich

będą oznaczały zmniejszenie  konkurencyjności naszej gospodarki

i nie stawienie czoła kwestiom  stymulacji gospodarczej

Żadne państwo indywidualnie  nie może spełnić tych celów,

gdyż ich wpływ na konkurencyjność  systemu gospodarczego

mógłby zagrażać zniszczeniem  całego systemu.

Jeśli więc uda nam się osiągnąć globalne  porozumienie w Paryżu,

może dojść do rewizji  wewnętrznego pakietu klimatycznego.

Mówi pan, że nie byłby pan przeciwny  nałożeniu limitów krajowych?

Będziemy dyskutować nt. tego pakietu  w nadchodzących miesiącach i latach.

W zależności od tego,  co zobaczymy w Limie i Paryżu,

będzie mogli dostosować  nasze cele poprzez legislację,

czyniąc je bardziej wiążącymi  i surowymi niż propozycja Komisji.