Codecision on the EU's 130 billion Euro annual budget spending is a core piece of the European Parliament's powers. Alain Lamassoure, newly elected as President of the Budget Committee, explains how he plans to use the Parliament's increased powers under

της Επιτροπής Προϋπολογισμού, εξηγεί πώς σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τις αυξημένες εξουσίες του Κοινοβουλίου, δυνάμει της Συνθήκης της Λισαβόνας.

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/14522525/P005-00078-S-EL.srt

Κύριε Αλέν Λαμασούρ,   καλωσορίσατε στο EuroparlTV.

Είστε μέλος της προεδρικής   πλειοψηφίας στη Γαλλία

και νεοεκλεχθείς Πρόεδρος   της Επιτροπής Προϋπολογισμών.

Δεν είναι ιδιαίτερα θελκτική   επιτροπή, πάντως σίγουρα ζωτική.

Θα μας πείτε το λόγο αργότερα.

Ας μπούμε πρώτα αμέσως στο ψαχνό,   στα λάφυρα του πολέμου.

Πόσος είναι ο προϋπολογισμός της ΕΕ,   σε χρυσό, σε μετρητά.

Είναι της τάξεως   των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Εντός αυτού, δύο τεράστια ποσά   αντιπροσωπεύουν πάνω από το 40%,

πρώτον ο γεωργικός προϋπολογισμός -

αρχικά ο μοναδικός προϋπολογισμός   και κοινή πολιτική της ΕΕ.

Αποτελεί ακόμα σχεδόν   το 40% των συνολικών εξόδων της ΕΕ.

Το δεύτερο ποσό είναι άλλη μια κύρια   πολιτική της ΕΕ, η Περιφερειακή Πολιτική,

από την οποία ωφελούνται   οι λιγότερο προνομιούχες περιοχές της.

Τώρα, αυτές είναι οι κεντρικές   και οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες.

130 δισεκατομμύρια ευρώ είναι   ένα ποσό που κάνει κεφάλια να γυρίζουν.

Είναι πολλά χρήματα, αλλά ούτε καν   το 1% του ευρωπαϊκού εθνικού πλούτου.

Είναι ο προϋπολογισμός της Ολλανδίας,   που έχει 15 εκατομμύρια κατοίκους.

Ωστόσο, αντιπροσωπεύει πράγματι

λιγότερο από το 1% των συνολικών   προσόδων των 27 χωρών της ΕΕ.

Αναλογικά με τον πλούτο   της Ευρωπαϊκής Ένωσης

ο προϋπολογισμός   μειώνεται σταδιακά χρόνια τώρα.

Η προϋπολογιστική κρίση είναι   μια από τις κρυφές κρίσεις της ΕΕ.

Η Ευρώπη έχει   ολοένα και περισσότερα μέλη,

που είναι φτωχά και χρειάζονται   οικονομική βοήθεια και πρόνοια.

Ποιος είναι ο ρόλος της Επιτροπής   Προϋπολογισμών σε όλα αυτά;

Είναι πολύ σημαντικός ρόλος, επειδή,   σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές συνθήκες,

ο προϋπολογισμός υιοθετείται από   τις κυβερνήσεις και το Ευρωκοινοβούλιο.

Οι κυβερνήσεις είναι   το Συμβούλιο των Υπουργών

και το ΕΚ ενεργεί βάσει των προτάσεων   της Επιτροπής Προϋπολογισμών.

Υπάρχει ένας περίεργος διαχωρισμός   αρμοδιοτήτων για ιστορικούς λόγους

ο οποίος θα εξαφανιστεί   με τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Χωρίζει τα έξοδα σε δύο κατηγορίες:   γεωργικά και άλλου τύπου.

Για ιστορικούς λόγους και λόγω   του ότι για τη Γαλλία πρωτεύει η γεωργία,

ο γεωργικός προϋπολογισμός   είναι αρμοδιότητα μόνο του Συμβουλίου.

Το ΕΚ δεν είναι αρμόδιο γι' αυτό.

Ψηφίζει για τροποποιήσεις, να δοθούν   λίγο πιο πολλά εδώ, λιγότερα εκεί...

Το Συμβούλιο   δεν υποχρεούται να τις λάβει υπόψη.

Το Συμβούλιο απορρίπτει ευγενικά   τροπολογίες και αποφασίζει μόνο του.

Όμως για όλα τα άλλα έξοδα, που είναι   το 60% περίπου του προϋπολογισμού,

οι κυβερνήσεις και το ΕΚ   πρέπει να έλθουν σε κάποια συμφωνία.

Αν δεν συμφωνήσουν   το ΕΚ έχει την τελευταία λέξη.

Σιγοβράζει μια μεγάλη μάχη.

Το 2006, εισήχθη μια ρήτρα   αναθεώρησης για να αποφασιστεί

η νέα χρηματοοικονομική δομή   για το 2013 και μετά.

Ποιος τομέας είναι πιο σημαντικός;   Τα έξοδα ή τα έσοδα;

Θα πρέπει να ξαναρχίσετε από το μηδέν;

Όχι, αλλά θα χρειαστούν μεγάλες   τροποποιήσεις και στους δύο τομείς.

Όσον αφορά τα έξοδα ο προϋπολογισμός   της ΕΕ είναι ετήσιος, όπως κάθε άλλος.

Ωστόσο, είναι πολύ πρακτικό   να υπάρχει κι ένα 7ετές πλαίσιο,

που καθορίζει,   σε 5 κύριες κατηγορίες εξόδων,

τα ποσά που πρέπει να κατανεμηθούν   σε καθένα από αυτά τα 7 χρόνια.

Από τον επόμενο χρόνο,   θα ενημερώνουμε το εν λόγω πλαίσιο,

που συντάχθηκε   για την περίοδο 2007-2013.

Βρισκόμαστε   στη μέση αυτής της περιόδου.

Πολλά συνέβησαν από τις αρχές του   2007, και όχι μόνο η οικονομική κρίση.

Θα επανεξετάσουμε εις βάθος   τα έξοδα της ΕΕ, ώστε τα χρήματα

να διοχετεύονται περισσότερο προς   πολιτικές σχετικές με την ανάκαμψη,

την οικονομική υποστήριξη,   την προετοιμασία για το μέλλον,

καθώς και με   τις επενδύσεις και την έρευνα.

Αυτό σημαίνει λιγότερα χρήματα   για την Κοινή Γεωργική Πολιτική;

Εξαρτάται. Ίσως συνεχίσει να   χρηματοδοτείται η γεωργία στο μέλλον.

Δεν θα κάνω προβλέψεις επ' αυτού τώρα.

Ένας τομέας στον οποίο έχω εργαστεί   πολύ στο προηγούμενο Κοινοβούλιο

και που σκοπεύω να επισημάνω   στην Επιτροπή Προϋπολογισμών,

είναι ο τομέας εσόδων, που   δεν τόλμησε ν' αγγίξει κανείς έως τώρα.

Πώς;   -Υπάρχουν τρεις επιλογές.

Ο απλούστερος τρόπος θα ήταν   να παίρνουμε ένα ποσό από τον ΦΠΑ,

εφόσον και οι 27 χώρες   της ΕΕ έχουν μια μορφή ΦΠΑ

με ίδιους κανονισμούς υπολογισμού   και αξιολόγησης σ' όλη την Ευρώπη.

Για παράδειγμα,   στη Γαλλία πληρώνουμε 19,6% ΦΠΑ.

Το 17,6% θα μπορούσε   να πηγαίνει στον εθνικό προϋπολογισμό

και το 0-2%   στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.

Η δεύτερη επιλογή είναι   ο φόρος κεφαλαιακών κερδών.

Στέκει από οικονομικής απόψεως.   Δημιουργήσαμε μια μοναδική αγορά.

Προσπαθήσαμε να εναρμονίσουμε   τους όρους του ανταγωνισμού

ώστε να είναι ίσοι και δίκαιοι   για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Φτάσαμε σε σημείο να   εξαλείψουμε νομισματικές στρεβλώσεις.

Έχουμε όλοι το ίδιο νόμισμα, το Ευρώ.

Υπάρχει μόνο ένα στοιχείο   που αποδιοργανώνει τον ανταγωνισμό,

τα διαφορετικά συστήματα   φορολογίας κέρδους που έχουμε.

Προσδιορίζουμε μάλιστα διαφορετικά   το φορολογητέο κέρδος στις 27 χώρες.

Αποτελεί, λοιπόν, άλλη μία επιλογή   όμως προαπαιτεί να συμφωνήσουμε

ένα κοινό προσδιορισμό   του φορολογητέου κέρδους.

Δεν αποφασίστηκε ήδη.   -Όχι.

Αλλά συζητείται μια δεκαετία τώρα.

Ωστόσο, σημειώσαμε πρόοδο.   Η έκθεση έχει ολοκληρωθεί.

Θα συζητηθεί τον επόμενο χρόνο.

Μιλούσαμε για τη δυνατότητα   δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού φόρου.

Σε μια περίοδο κρίσης, δεν αρέσει   κανείς τη δημιουργία ενός νέου φόρου.

Όμως δεν είναι τόσο απλό.

Παρατηρώ ότι όλοι   είναι εναντίον των νέων φόρων.

Μα όλοι είναι υπέρ   του φόρου διοξειδίου του άνθρακα.

Είναι ένας νέος φόρος που   υποδέχθηκαν οι πάντες με ενθουσιασμό.

Από το 2011, στον αγώνα   κατά της κλιματικής αλλαγής,