Sytuacja w Atenach zmusiła UE do przeanalizowania środków dostępnych w wlace z kryzysem. Mówi się o Europejskim Funduszu Walutowym, który wspomógłby swojego starszego brata MFW, ale niektórzy uważają, że indywidualna odpowiedzialność państw członkowskich

Zbliżenie: Grecki kryzys pod lupą

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15068152/M001-0021-PL.srt

Grecja będąca w dramatycznej sytuacji   obniża płace i emerytury

aby spłacić długi na czas   i uniknąć bankructwa.

Próbuje poradzić sobie sama, ale   nawołuje do poczucia solidarności w UE.

Ale cóż taka solidarność oznacza,   jeśli nie pomoc finansową?

Co robią państwa strefy euro, by uniknąć

kryzysu w innych krajach będących   w trudnej sytuacji gospodarczej?

Więcej solidarności? Więcej kontroli?   Mniej spekulacji finansowych? Zobaczmy.

Aby lepiej zrozumieć,   jak rozwiązać grecką zagadkę

i zapobiec podobnym kryzysom   w przyszłości,

zaprosiłam do studia   Pervenche Berès,

członkinię Specjalnej Komisji Kryzysowej   w Parlamencie Europejskim,

oraz Carstena Brzeskiego,   ekonomistę z holenderskiego banku ING.

Najpierw zobaczmy reportaż   Jima Gibbonsa

o tej greckiej tragedii   i zamieszaniu w strefie euro.

Rzesze odwiedzają Grecję, aby   zobaczyć ruiny antycznej cywilizacji.

Teraz Grecy   kontemplują ruiny swojej gospodarki,

gdy nadszedł czas ponieść karę   za ukrywanie długu publicznego.

Nikt raczej nie kwapi się   do rozmowy na temat tego,

jak i dlaczego Grecja   ukrywała stan swoich finansów.

Pojawiły się głosy żądające od PE   publicznego przesłuchania,

jako że co niektórzy   mają sporo do wyjaśnienia.

Wszystkie zamieszane w to partie,   Komisja Europejska, EBC,

szefowie Eurogrupy,   greckie władze, Eurostat

oraz zamieszane w to banki   muszą się z tego wytłumaczyć.

Grecja nie była pierwszym   ani jedynym krajem, który skorzystał

z tych egzotycznych instrumentów   finansowych, by ukryć dziurę budżetową.

Jak to działało? Grecja sprzedała   przyszły dochód z jej loterii

i opłat lotniskowych w zamian za   gotówkę od ręki i olbrzymi dług później.

Zamiana długu na inną walutę   po bardzo korzystnym kursie wymiany

zapewniła przypływ gotówki   do skarbu państwa.

Grecja miała dług spłacić,   ale płatność była odroczona

do czasu upłynięcia   uzgodnionego wcześniej terminu.

Ale jeśli okaże się, że nie ma z czego   spłacić długu, kiedy nadejdzie czas,

Umowa ta opierała się   na swapach walutowych,

jednym z wielu pochodnych   instrumentów pozagiełdowych

z udziałem banków inwestycyjnych,   choć nie wszystkie były z Wall Street.

Wspólnie tworzą one ogromny   i nieprzejrzysty rynek.

Wartość instrumentów pochodnych   łącznie wyniosła w 2007 r. 70-krotność

światowego PKB. Ich wartość spadła   w odpowiedzi na kryzys, ale nieznacznie.

Innymi słowy, to o wiele więcej pieniędzy   niż fizycznie istnieje na świecie.

W 2008 r. Unia zmieniła przepisy,   aby zapobiegać zawieraniu takich umów,

jednak zważywszy na   ich wrodzoną tajność,

skąd może Europa wiedzieć,   że nie ma takich umów więcej?

Przejrzystość instrumentów pochodnych   ma zasadnicze znaczenie,

zwłaszcza CDS, kiedy dotyczy to   państw członkowskich.

Taki jest zasadniczy cel naszych prac   w nadchodzących tygodniach.

Umowa Grecji z bankiem Goldman   Sachs nie była sprzeczna z przepisami.

Czy to oznacza potrzebę stworzenia   bardziej surowych przepisów?

Albo nadania Eurostatowi,   urzędowi statystycznemu UE,

większych uprawnień   w kwestii dochodzenia prawdy?

Komisja mogłaby zacząć domagać się   wyjaśnień w tej kwestii.

W Parlamencie   zadawać będziemy te same pytania.

Władze USA prowadzą śledztwo w   sprawie roli Goldman Sachs i innych

Prokuratorzy w niektórych miejscach   we Włoszech przyglądają się umowom,

w które zaangażowane były   różne banki i osoby prywatne,

a które źle się skończyły dla lokalnych   władz, jednak trudno jest ustalić fakty.

W przypadku fuzji różnych banków   i handlu instrumentami pochodnymi,

jedna umowa może liczyć   nawet do 30 000 stron.

Dyscyplina podatkowa może na krótką   metę być uciążliwa dla obywateli,

ale przynosi także długotrwałe korzyści

i może pomóc Grecji wyjść z kryzysu,   zamiast ją całkowicie pogrążyć.

Irlandia, pomimo problemów,   odzyskała zaufanie rynków.

Ale Grecja potrzebować będzie nie tylko   szczęścia Irlandczyków, by to osiągnąć.

Pani Berès, Grecja właśnie ogłosiła   szczegóły surowego planu kryzysowego.

ale prosi o solidarność ze strony UE.   Co to oznacza?

Jednym z powodów, dla których Grecja   znalazła się w tej sytuacji,

jest to, że jej poprzedni rząd   od lat nie robił tego, co powinien,

jeśli chodzi na przykład   o reformy strukturalne.

Nie miał wystarczającej odwagi,   by stawić czoła temu zadaniu.

ma niewiele wspólnego z faktyczną   sytuacją i polityką obecnego rządu. 

To ma związek z grami prowadzonymi   na rynku finansowym,

który próbuje wszelkich   możliwych sztuczek,

aby spekulować wewnątrz   Unii Europejskiej.

czego wymaga się od Grecji.   Jest to trochę martwiące.

Podczas całego trwania kryzysu   mówiło się,

że model socjalny, a szczególnie   automatyczne stabilizatory

odgrywają ważną rolę   podczas walki z kryzysem.

Ale teraz naciskamy na Grecję,   by zniszczyła te stabilizatory.

Wiem, że musieli coś zrobić,   ale sposób, w jaki to zrobiono,

brak solidarności ze strony   innych państw UE

i brak jakichkolwiek   unijnych mechanizmów

to prawdziwy problem   dla pozostałych państw UE.

Chodzi pani o brak finansowej   solidarności,

czy o brak kontroli?   Za chwilę o tym porozmawiamy.

To oczywiste, że Grecja   nie odrobiła swego zadania domowego.