Is het terecht dat de EU het voorstel om het zwangerschapsverlof in de hele EU te verlengen intrekt? Iratxe García Pérez en Angelika Niebler geven hun mening.

Meer zwangerschapsverlof voor moeders in Europa: het einde van de droom?

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/11838008/n003-0304-nl.srt

In 1992 voerde de EU een  minimumzwangerschapsverlof van 14 weken in.

In 2010 stemde het EP ervoor  om dat met vier weken te verlengen.

Maar de lidstaten hielden die tekst tegen.

In juni 2014 stelde de Europese Commissie  een uitweg voor

door de wetgevingsvoorstellen weg te halen  die niet unaniem waren aangenomen.

Is dat een goede oplossing voor een impasse  of een gebrek aan politieke moed?

Iratxe García Pérez van de Progressieve  Alliantie van Socialisten en Democraten

en Angelika Niebler  van de Europese Volkspartij.

Wat zijn de grootste moeilijkheden  in het Europees systeem

De richtlijn verschaft een algemeen kader  en elk land kan het verder zelf invullen.

Maar deze ongelijkheid van land tot land  bewijst dat hij herzien moet worden

en dat er opnieuw over de richtlijn  onderhandeld moet worden,

om tot een kader te komen  dat veel homogener is dan nu.

De socialezekerheidsstelsels in de landen  zijn afzonderlijk ontwikkeld

en het zwangerschapsverlof  wordt verschillend benaderd.

om 28 verschillende zwangerschapsverlofs-  modellen in één richtlijn onder te brengen

en ze proberen te harmoniseren.  Dat is niet gelukt.

Weerspiegelt deze situatie een bepaald  sociaal tekort in de Europese Unie?

Is er qua sociaal beleid meer Europa nodig?

Er is meer sociaal beleid nodig in Europa.

en binnen de Raad is er  geen unanimiteit over bereikt.

Dat betekent dat de Raad geen beslissingen  over het sociaal beleid kan nemen,

en dus moeten we de kwestie  opnieuw behandelen

zodat de Raad zijn verantwoordelijkheid  op zich neemt zoals 't EP heeft gedaan.

Het intrekken van deze richtlijn  vind ik helemaal niet antisociaal.

Er is al een richtlijn  over het zwangerschapsverlof

die garandeert dat je als vrouw in elk  EU-land 14 weken verlof kunt krijgen.

Het ging er hier alleen of de minimumduur  van het verlof verlengd moest worden.

Is de verwerping van het voorstel  om het verlof te verlengen tot 20 weken

een stap terug voor de vrouwenrechten  en gendergelijkheid?

dat de economische crisis die de EU meemaakt  ook weerspiegeld wordt

in een achteruitgang van sociale rechten  en beleid voor de meest kwetsbare sectors.

De vrouwen worden het meest benadeeld  door deze reactie op de economische crisis.

Er is geen politieke wil om een beleid te voeren  voor de mensen die dat 't meest nodig hebben.

Dat betekent juist dat Europa niet  alleen op economisch niveau kan reageren,

maar ook moet opkomen  voor de sociale rechten

en de arbeidsrechten  van zowel mannen als vrouwen moet erkennen.

Er is een richtlijn,  het moederschap wordt beschermd.

De werkende wereld  zit nu compleet anders in elkaar.

Veel ouders delen het verlof  na de geboorte van hun kind.

De man en de vrouw verdelen  de plichten in hun relatie gelijkelijk.

Deze flexibiliteit die je overal in de  werkende wereld in Europa terugvindt,

is niet terug te vinden in dit voorstel.

Is 20 weken zwangerschapsverlof  niet haalbaar voor bedrijven,

Niemand kan ontkennen dat een werkomgeving

waar gezondheid en veiligheid vooraan staan,  ook werkt in het voordeel van het bedrijf zelf.

De landen waar die wetgeving  het best geregeld is,

zijn niet minder concurrerend op de  arbeidsmarkt of op economisch niveau.

Dat zijn smoesjes om de wetgeving  op dat gebied niet verder uit te werken.

Natuurlijk moet je moeders beschermen  die net hun baby ter wereld hebben gebracht,

maar het draait hier vooral om flexibiliteit.

Dat is wat de MKB's vooral nodig hebben.

Ze hebben flexibele oplossingen nodig,  niet één starre regeling.

de werkgevers gaan bij sollicitaties  op het geslacht letten.

Een man blijft minder snel thuis  als er een kind geboren wordt.

Kan er iets veranderen  onder 't Italiaans voorzitterschap?

We hopen dat er een initiatief van ze komt  om de kwestie weer te bespreken,

en dat sommige landen in de Raad  van mening veranderen

zodat er een gemeenschappelijke positie  komt en we kunnen onderhandelen.

Als de onderhandelingen beginnen,  kan het EP zijn grenzen bepalen,

waarover het wel wil onderhandelen  en waarover niet, afhankelijk van onze positie.

Maar hoe dan ook,  wat van groot belang is,

is dat de Raad een positie inneemt  zodat we kunnen gaan onderhandelen

en een debat kunnen houden  waar een eindakkoord uit voortkomt.

Ik vind dat de richtlijn  niet herzien moet worden.

We zijn nu al vijf jaar  zonder enig resultaat met deze kwestie bezig.

Ik vind andere  Europese prioriteiten belangrijker.