Ποιος είναι ο δημιουργός, και ποια τα δικαιώματά του στον ψηφιακό κόσμο; Η Julia Reda μοιράζεται το όραμά της για ένα καθαρότερο μονοπάτι μέσα από τη ζούγκλα της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τα πνευματικά δικαιώματα.

Πνευματικά δικαιώματα: Αυτός δημιουργεί, εσύ ανακατεύεις και εμείς μοιραζόμαστε αλλά...

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/12077247/n004-0029-el.srt

Η ψηφιακή αγορά υποτίθεται  ότι θα τονώσει την οικονομία της Ευρώπης

μα το ισχύον καθεστώς  πνευματικής ιδιοκτησίας δεν βοηθά.

Εμποδίζει την ανταλλαγή γνώσης και  πολιτισμού κατά μήκος των συνόρων ΕΕ

λέει η γερμανίδα πράσινη ευρωβουλευτής  Julia Reda,

υπεύθυνη για την έκθεση νέας  νομοθεσίας περί πνευματικών δικαιωμάτων.

Ίσως υπερβολική για τους κριτές,

για τους υποστηρικτές όμως, ώρα επανεξέτασης  των συμβάσεων σε ένα ψηφιακό κόσμο.

Ώρα να ρίξουμε νέο φως στη συζήτηση  με την ίδια τη Julia Reda.

Λάβαμε πολλές ερωτήσεις.

Οι τέσσερις είναι εδώ. Θα σας δείξω  την πρώτη, από έναν κινηματογραφιστή.

Τι προτείνετε  για τους ευρωπαίους σκηνοθέτες 

ώστε να πληρώνονται δίκαια  για τη δουλειά που κάνουν

όταν προτείνετε  να δώσετε ακόμα περισσότερα δωρεάν;

Προτείνετε πραγματικά  να τα δώσετε όλα δωρεάν;

Εκεί, η βασική πρόταση είναι ότι ο κόσμος  πρέπει να έχει πρόσβαση σε έργα,

ο κόσμος πρέπει να έχει τα ίδια δικαιώματα  σε όλη την Ευρώπη.

Για παράδειγμα, πολύς κόσμος  έχει συνηθίσει πλέον

να αγοράζει συνδρομή  για υπηρεσία streaming,

αλλά πολύ συχνά η προσφορά που αναζητούν  δεν είναι διαθέσιμη στη χώρα τους.

Η πρότασή μου αφορά  πιο κοινούς ευρωπαϊκούς κανόνες

ώστε ο κόσμος που θέλει να πληρώσει  κάποια υπηρεσία να μπορεί να το κάνει.

Έχει όμως απόλυτο δίκιο  στο ότι δεν σημαίνει αυτόματα

ότι οι σκηνοθέτες λαμβάνουν  δίκαιο μερίδιο της πληρωμής.

Άρα θεωρώ ότι δεν αρκεί να έχουμε απλώς  την ίδια νομική προσφορά σε όλη την Ευρώπη.

Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τα χρήματα που  συγκεντρώνονται έτσι μοιράζονται δίκαια.

Αλλά το να μοιραζόμαστε έτσι τα χρήματα  σημαίνει ότι δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα.

Θα γίνει η αγορά για ντοκιμαντέρ  και άλλες ταινίες.

Δεν νομίζω. Οι δημιουργικές αγορές  είναι εξαιρετικά πολυσχιδείς και καινοτόμες.

Αλλά συγχρόνως, θα υπάρχει πάντα  ο πιο παραδοσιακός τρόπος

εξεύρεσης επενδυτών και μετά πώλησης  των δικαιωμάτων για συγκεκριμένη ταινία.

Αλλά το γεγονός είναι ότι σήμερα  πολλές ευρωπαϊκές ταινίες

δεν είναι διαθέσιμες για video-on-demand  στην ΕΕ.

Έχετε ανοιχτή την πιθανότητα να χρησιμοποιεί  άλλος κόσμος αυτές τις εικόνες

από μία ταινία ή ένα ντοκιμαντέρ;

Αυτό είναι ήδη νόμιμο σε κάποιο βαθμό.

Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες  επιτρέπεται να παραθέσεις από ταινία

αν κάνεις, π.χ. μία κριτική.

Εγώ θέλω να εναρμονίσω αυτούς τους κανόνες

για να διασφαλίσω ότι οι χρήστες δημιουργικής  εργασίας έχουν τα ίδια δικαιώματα παντού.

Τελικά, η ερώτηση του σκηνοθέτη είναι:  Πώς μου το εγγυάστε αυτό;

Πρέπει να υπάρξει μία μίξη μέτρων.

Πρέπει να υπάρξει δημόσια χρηματοδότηση  για τον πολιτισμό, μία αγορά που λειτουργεί,

αλλά δεν υπάρχει μαγική συνταγή που θα  εγγυάται ότι κάποιος θα ζει απ' την τέχνη.

Πρέπει να διασφαλίσουμε απλώς ότι έχουμε  ένα περιβάλλον όπου θα ανθεί ο πολιτισμός.

- Δεν αφορά εγγύηση μισθών.  - Ακριβώς.

Ας περάσουμε στην επόμενη τέχνη.

Δεν εκδίδω e-books στην Εσθονία εξαιτίας του  ΦΠΑ 20% λόγω ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

Προτιμώ να διασπείρω τα έργα μου δωρεάν

παρά να συνεισφέρω  σε αυτό το φορολογικό σύστημα.

Στην Εσθονία, ο συγγραφέας βγάζει λιγότερα  από όσα βγάζει η κυβέρνηση από φόρους.

Πώς μπορεί να αλλάξει λοιπόν  αυτός ο άδικος νόμος;

Υπάρχουν ένα εκατομμύριο ομιλητές εσθονικών  σε όλο τον κόσμο.

Πρέπει να ψηφιοποιήσουμε τη λογοτεχνική μας  παράδοση και να τη διαθέσουμε δωρεάν.

Το πρόβλημα εδώ είναι οι νόμοι  χρηματοδότησης και πνευματικής ιδιοκτησίας.

Μπορείτε να σχολιάσετε αυτά τα θέματα;

Είναι δύο διαφορετικές ερωτήσεις.

Νομίζω ότι στον ΦΠΑ πρέπει να αναγνωρίσουμε  σε ευρωπαϊκό επίπεδο

ότι ένα βιβλίο είναι βιβλίο είτε εκδίδεται  σε φυσική μορφή ή ως e-book.

Στην άλλη ερώτηση, η ψηφιοποίηση  πολιτιστικής κληρονομιάς είναι πολύ σημαντική.

Συχνά τα πράγματα περιπλέκονται στην πράξη  εξαιτίας της νομοθεσίας.

Άρα π.χ. με πολλά έργα  που έχουν οι βιβλιοθήκες

δεν έληξε το πνευματικό δικαίωμα, είναι  70 χρόνια από το θάνατο του συγγραφέα.

Αλλά ο εκδοτικός οίκος που εξέδωσε το βιβλίο  δεν υπάρχει πια,

δεν μπορούν να βρεθούν πλέον οι κληρονόμοι  του συγγραφέα,

το έργο δεν είναι πλέον  εμπορικά διαθέσιμο.

Άρα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πάρουν άδεια  για ψηφιοποίηση αυτού του έργου

επειδή, απλούστατα, δεν μπορούν να βρουν  τον κάτοχο του δικαιώματος.

Θα ήταν πραγματική επανάσταση

αν οι μουσικοί άρχιζαν να λαμβάνουν επιτέλους  δικαιώματα για τη δουλειά τους από το ίντερνετ.

Υποστηρίζω την εκστρατεία Δίκαιο Ίντερνετ.  Εσείς;

Ναι, είναι ένα σκάνδαλο που έχουμε  τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες

να λένε στον κόσμο που έχει συμβόλαιο:

"Συγγνώμη, υπογράψατε να παραιτηθείτε από  τα δικαιώματά σας για μελλοντική χρήση

και το streaming μουσικής καλύπτεται από  αυτό, επομένως δεν παίρνετε τίποτα."

Άρα δεν είναι ότι ο κόσμος δεν πληρώνει  για ηλεκτρονικό streaming μουσικής,

απλά όλα τα έσοδα παραμένουν είτε στη  δισκογραφική εταιρία ή στο μεσάζοντα.

Και δεν υπάρχει υποχρέωση να δοθεί δίκαιο  μερίδιο των χρημάτων στους καλλιτέχνες.

- Άρα...  - Βλέπετε κάποια διέξοδο;

Ίσως δώσουμε σε καλλιτέχνες τη δυνατότητα  επαναδιαπραγμάτευσης του συμβολαίου τους.

Ας δούμε λοιπόν πώς θα εξελιχθούν  τα πνευματικά δικαιώματα στην ΕΕ.