Μια παρεξηγημένη και κακώς ερμηνευμένη πολιτική της ΕΕ, η Κοινή Γεωργική Πολιτική πρέπει να εξηγηθεί καλύτερα, ισχυρίζεται ο Ευρωβουλευτής Πάολο Ντε Κάστρο. Ως νέος Πρόεδρος της Επιτροπής Γεωργίας ξεκαθαρίζει τα πράγματα.

Η Συνέντευξη: Η ΚΓΠ είναι εύκολη σαν την αλφαβήτα για τον Πρόεδρο της Γεωργικής Επιτροπής

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15148963/P005-00084-S-EL.srt

Πάολο Ντε Κάστρο,   καλώς ορίσατε στη EuroparlTV.

Εκλεγήκατε μόλις Πρόεδρος   της Επιτροπής Γεωργίας.

Μια σημαντική Επιτροπή, εφόσον,   αν επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας,

θα έχει ισχύ συναπόφασης   σε θέματα γεωργίας.

Είναι σημαντικός και απαιτητικός ρόλος.   Πώς θα το χειριστείτε;

Πρώτον, να ξεκαθαρίσουμε ότι   η γεωργία και η αγροτική ανάπτυξη

αντιπροσωπεύουν ακόμα το 40%   των οικονομικών πόρων της ΕΕ.

Επομένως πρόκειται πράγματι   για τεράστια ευθύνη.

Η συναπόφαση, αν πάει καλά το   ιρλανδικό δημοψήφισμα της 2/10,

δίνει σ' αυτή την Επιτροπή   εξαιρετική ευθύνη.

Είναι το πρώτο που είπα στους   συναδέλφους μου στην Επιτροπή,

επειδή μάλλον δεν καταλαβαίνουμε   ακόμα την πλήρη σημασία αυτού.

Πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει   τι σημαίνει συναπόφαση.

Το Συμβούλιο δεν θα μπορεί να λάβει   απόφαση

χωρίς την υποστήριξη της Επιτροπής   Γεωργίας του ΕΚ.

Είναι απαιτητικός ρόλος και, στο ξεκίνημα   αυτής της θητείας βρίσκεστε αντιμέτωπος

με το μεγάλο εμπόδιο, την αναθεώρηση   της δημοσιονομικής προοπτικής.

Όπως είπατε, η γεωργία απορροφά   40% του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού,

οι βόρειες, μη γεωργικές χώρες θα ήθελαν   να ποινικοποιήσουν τη γεωργία,

πώς σκοπεύετε να λειτουργήσετε, στα   πλαίσια της γεωργικής μεταρρύθμισης

για να διατηρήσετε έναν αρκετά μεγάλο   γεωργικό προϋπολογισμό;

Είναι δύσκολη πρόκληση. Όταν ο Φραντς   Φίσλερ έκανε τη μεταρρύθμιση το 2002,

την ενδιάμεση αξιολόγηση,   κατάφερε μια σημαντική μεταρρύθμιση

με εγγυήσεις προϋπολογισμού   απ' τη γαλλογερμανική συμφωνία.

Τώρα, η δυσκολία είναι η αντιμετώπιση   της δημοσιονομικής προοπτικής,

και ύστερα η μεταρρύθμιση   του περιεχομένου της ΚΓΠ.

Άρα υπερασπίζεστε τη γεωργία και   μιλάτε για άλλα.

Πράγματι. Πρέπει να μπορούμε   να εξηγήσουμε άμεσα,

- γιατί χρειάζεται μια ΚΓΠ η Ευρώπη.   - Γιατί χρειάζεται μια ΚΓΠ η Ευρώπη;

Μια ΚΓΠ δεν είναι απαραίτητη μόνο για   τα 10 εκατομμύρια ευρωπ. αγρότες.

Είναι απαραίτητη για τα 500 εκατομ.   πολίτες ΕΕ. Και αυτό είναι το θέμα.

Επειδή αν θέλουμε να είναι καλή   η γεωργία στο περιβάλλον,

να σέβεται την ευεξία των ζώων,   να φροντίζει την ασφάλεια των τροφίμων,

οι καταναλωτές μας θέλουν ασφαλή, υγιή   τρόφιμα, βιώσιμη γεωργία

με ήπιες καλλιέργειες που σέβονται   τους φυσικούς πόρους,

θέλουν σεβασμό του περιβάλλοντος...

Όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν μόνο   μέσω μιας Κοινής Γεωργικής Πολιτικής.

Και ήταν η μεταρρύθμιση 2002 που   συνέδεσε χρηματοδότηση μέσω της ΚΓΠ

όχι με την παραγωγή   αλλά με τη συμπεριφορά των αγροτών.

Κεφάλαια δίνονται μόνο αν υπάρχει   συμμόρφωση στις απαιτήσεις ΕΕ.

Το σύστημα ΚΓΠ ωστόσο,   δέχεται πολλή κριτική.

Κάποιοι λένε ότι εφόσον δεν είναι   επακόλουθο πολέμου,

δεν είναι πλέον απαραίτητη   η χρηματοδότηση.

Μπορούμε να πούμε ότι είναι παλιό   επιχείρημα.

Για να εγγυηθούμε ποιότητα,   χρειαζόμαστε σύγχρονη γεωργία.

Αλλά υπάρχει και άλλο επιχείρημα: οι   παραγωγοί λένε ότι παίρνουμε πολύ λίγα

αλλά το τελικό προϊόν είναι πολύ ακριβό.

Πράδειγμα, κάτι πολύ σχετικό για σας   που είστε ιταλός πολίτης - το γάλα.

Το γάλα στοιχίζει 20-24 σεντς το λίτρο,   αλλά ο πολίτης πληρώνει 1-1,50 το λίτρο.

Δεν πρέπει να μεταρρυθμίσουμε κάτι;

Η Γεωργική Πολιτική έχει ν' ασχοληθεί   με τιμές από το 1992.

Η διαφορά μεταξύ τιμής παραγωγής και   κατανάλωσης

δεν εξαρτάται απ' τις επεμβάσεις   της ΚΓΠ.

Χρειάζεται να το διασαφηνίσουμε,   αλλιώς, όπως κάνει ο βρετανικός Τύπος,

θα θεωρήσουν ότι η επέμβαση στις τιμές   οφείλεται στην ΚΓΠ.

- Κάποια εφημερίδα των ΗΠΑ, ίσως.   - Ναι, κάποιες εφημερίδες ΗΠΑ ήταν.

Και μετά οι Αμερικάνοι ξοδεύουν $77   δις στον Αγροτικό τους Νόμο...

- Έτσι ανταγωνιζόμαστε τις ΗΠΑ.   - Ναι, θα γυρίσουμε μετά σ' αυτό.

Αλλά δεν υπάρχει πλέον πολιτική τιμών.

Η πολιτική άμεσης χρηματοδότησης   αφορά εισοδήματα, αλλα όχι όπως παλιά

καθώς αναφέρατε -   επειδή υπήρχε ανάγκη παραγωγής,

υπήρχε προμήθεια που χρειαζόταν   για κάλυψη κάποιας απαίτησης.

Τώρα η χρηματοδότηση   εξαρτάται απ' τη συμπεριφορά.

Η απόζευξη εισήχθηκε για   να ικανοποιήσει τις ανάγκες των πολιτών.

Επιστρέφοντας σ' αυτή τη μεγάλη,   ίσως όχι ακριβώς μεταρρύθμιση της ΚΓΠ,

ας πούμε ενημέρωση του   προϋπολογισμού της ΕΕ.

Πώς θ' αντιμετωπίσετε διαπραγμάτευση   που δύσκολα θα υπερασπιστεί η ΚΓΠ;

Παρά τις διαφορές από το 2002, όταν ο   Φραντς Φίσλερ έφερε μια μεταρρύθμισηm

χάρη στη συμφωνία του   γαλλογερμανικού προϋπολογισμού,

εμείς πρέπει να περιμένουμε   την αντιπαράθεση στα περιεχόμενα.

Ως πρόεδρος της Επιτροπής, είπα στους   συναδέλφους μου σήμερα,

ας ξεκινήσουμε μια συζήτηση για την   ύπαρξη της ΚΓΠ, γιατί είναι απαραίτητη

και ποια είναι τα οφέλη που κερδίζουν   οι πολίτες ΕΕ από την ΚΓΠ.

Ας το κάνουμε αμέσως. Είμαι στη   διαδικασία έκδοσης ενός μικρού βιβλίου

για να εξηγήσω την ΚΓΠ στους πολίτες,   και θα ταξιδέψω

σ' ευρωπαϊκές πρωτεύουσες   για να την εξηγήσω στους πολίτες.

Πριν τελειώσουμε με τον προϋπολογισμό,   ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε

τι θέλουν οι πολίτες από την ΚΓΠ,   και τι μπορεί να κάνει γι' αυτούς.

Υπάρχει ένα αντικειμενικό πρόβλημα   όμως, οι δύσκολοι καιροί,

η χρηματοοικονομική κρίση   που δεν λέει να περάσει.

Το ΕΚ θα στήσει μια μικρή επιτροπή   που θ' ασχοληθεί μ' αυτή την κρίση.

Εφόσον μέχρι τώρα το θαύμα με το ψωμί   και το ψάρι το έκανε μόνο ένας άνδρας

υπάρχει το εξής πρόβλημα:   αν τραβήξουμε απ' τη μία

την καινοτομία, την ανάπτυξη, που είναι   οι στόχοι της ΕΕ, τη στρατηγική

της Λισαβόνας που θέλει   να επανεκκινήσει η σουηδική προεδρία

πώς θα το τραβήξουμε τότε απ' την άλλη;

Θ' απαντήσω με μια πρόκληση.   Αν ήταν πιο γνωστή η ΚΓΠ,

στην αντιμετώπιση της σοβαρής αυτής   οικονομικής κρίσης,

ο κόσμος θα έβλεπε πόσο χρήσιμη είναι   η ΚΓΠ.

Θα κοιτούσαμε για   αυξανόμενους πόρους.

Είμαι απ' τη νότια Ιταλία, μια περιοχή   που υποφέρει πολύ εξαιτίας της κρίσης.

Ξέρετε πού πάνε οι εργάτες   της "περιοχής του καναπέ",

αυτοί απ' το Μέλφι, την Απούλια;   Πάνε να δουλέψουν σε φάρμες.

Η γεωργία ήταν πάντα κάτι σαν ρεζέρβα   της απασχόλησης,

όταν η βιομηχανία δεν μπορούσε πλέον   να εγγυηθεί μισθούς στους εργάτες,

η γεωργία ενεργούσε σαν ένα είδος   κοινωνικού θώρακα.

Δεν μπορεί να το κάνει πλέον.

Οι τιμές είναι υπερβολικά χαμηλές,   κόπηκαν τα κεφάλαια της ΚΓΠ

κι επομένως δεν υπάρχει υποστήριξη   γι' αυτούς τους εργάτες.