Po drodze z Kopenhagi do Cancun negocjatorzy spotykają się w Bonn. Zdaniem niemieckiego europosła Jo Leinena UE powinna zatwierdzić cel redukcji emisji o 30% i dotrzymać obietnicy pomocy krajom rozwijającym się.

Wywiad: Kolejna szansa dla zmiany klimatu

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/13777566/N003-0068-PL.srt

6 miesięcy po porażce szczytu   klimatycznego w Kopenhadze

Czy nastroje uległy zmianie?   Czy można liczyć na postęp?

W Bonn musimy zebrać elementy   nieudanego porozumienia z Kopenhagi.

Jedna część świata zdecydowanie   nie ufa drugiej.

Walka ze zmianą klimatu powinna być   bardziej ambitna.

Musimy stworzyć możliwość zawarcia   wiążącego porozumienia.

Istnieje sporo elementów, sporo   obszarów, które trzeba przedyskutować,

tak, aby w Cancún możliwy był postęp.

Wiele mówiło się o zwiększeniu redukcji   emisji CO2 z 20 na 30%.

Czy państwa członkowskie   są na to gotowe?

w poziomie świadomości o konieczności   walki ze zmianą klimatu

oraz w woli politycznej, aby Europa   stała się pionierem w tej walce.

Nie będziemy akceptować   obecnej sytuacji.

Mam nadzieję, że na dwóch szczytach   w czerwcu i w październiku,

tuż przed szczytem w Cancún,   uda nam się nabrać właściwego rozpędu.

Liczymy, że kryzys w Grecji i kryzys dot.   euro nie nabiorą zbyt dużych rozmiarów,

gdyż rzucają one cień na inne tematy,   w tym na ochronę klimatu.

Zawsze mówił pan, że redukcja emisji   CO2 o 30%

byłaby sposobem,   aby uczynić Europę pionierem

w dziedzinach zatrudnienia   i rozwoju zielonych technologii.

Czy sytuacja uległa zmianie?   Czy państwa UE popierają tę ideę?

W szczególności Francja.   -Leży to w naszym interesie.

W Europie mamy cały przemysł,   przemysł zielonej technologii-

który czeka na właściwy kierunek   rozwoju i inwestycji.

Mamy wystarczająco pieniędzy. Pieniędzy   nie brakuje, potrzebne są decyzje.

W jaki sposób będziemy   produkować elektryczność?

Czy skupimy się na energii jądrowej? Czy   powstaną nowe elektrownie węglowe?

Czy będziemy wydawać miliardy na parki   elektrowni wiatrowych na morzu

lub na programy wydajności?   To właśnie musimy zrobić.

Parlament będzie siłą napędową   celu redukcji emisji o 30%,

Rząd francuski mówi, że zgodzi się,   jeśli wszyscy się zaangażują,

gdyż sami nie możemy doprowadzić   do redukcji o 30%.

Dzięki energii ze źródeł odnawialnych   jesteśmy niezależni od handlu na świecie.

Rozumiem, że pewne sektory są   uzależnione od konkurencji na świecie.

Musimy być ostrożni, aby ich nie   zniechęcić, musimy zatrzymać ich w UE.

Jednak do izolacji budynków,   do zmiany na samochody elektryczne

i do rozwoju energii wiatrowej,   energii z biomasy czy energii słonecznej,

nie potrzebujemy Amerykanów   czy Chińczyków.

Musimy zrobić to sami, także dlatego, że   możemy eksportować nasze technologie.

Powiedział pan, że niektóre kwestie   zostaną przedyskutowane w Bonn.

Tematem będzie pomoc w ochronie   środowiska dla państw rozwijających się.

Dlaczego od szczytu w Kopenhadze   nie ma żadnego postępu?

Europa zgodziła się na kwotę 2,4 mld   euro przez trzy lata,

daje to kwotę 7,2 mld euro   w latach 2010-2012.

Państwa rozwijające się chciałyby   zobaczyć te pieniądze.

Porozumienie to istnieje   tylko na papierze.

W Bonn musimy pokazać,   w jaki sposób fundusze będą dostępne

i poprzez jakie kanały - mam nadzieję,   że użyteczne - zostaną wykorzystane

na redukcję emisji gazów cieplarnianych   i dostosowanie do zmiany klimatu,

W grę wchodzi wiarygodność UE.   Czy doszło do jakiś zmian?

Nie jesteśmy w najgorszej pozycji,   ale daleko nam do ideału.

Państwa rozwijające się wiedzą,   że mamy zobowiązania.

My jesteśmy uprzemysłowieni od 200 lat,   a oni to właśnie chcą osiągnąć.

Nie można niczego oczekiwać   od państw rozwijających się,

jeśli uprzemysłowiony świat   nie będzie dawał przykładu.

Wszyscy o tym wiedzą. Jeśli tego nie   zrobimy, utkwimy w martwym punkcie.

Solidarność w kryzysie.   Czy istnieje to w Europie?

To test naszej wiarygodności   i naszej solidarności.

Niektóre państwa są w tym dobre   i powinny być siłą napędową.

Inne państwa muszą zostać   do tego skłonione.

Na zewnątrz przemawiamy wspólnym   głosem i dzielimy się ciężarem.

Widzieliśmy jednak, że to nie działa.

Dawanie nie jest łatwe,   ale pracujemy nad tym.

Nie mamy innej możliwości.   Nie możemy uciec od problemów.