Krótka historia euro od traktatu z Maastricht do obecnego kryzysu finansowego i gospodarczego.

Historia: Euro

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15549788/V001-0012-PL.srt

Banknoty euro - od 1 stycznia 2002  posługują się nimi obywatele 12 państw.

Zanim trafiły one do bankomatów  negocjacje trwały 10 lat.

Ministrowie finansów 12 państw  Wspólnoty Europejskiej

podpisali w Maastricht  Traktat o Unii Europejskiej.

Traktat z Maastricht przewidywał  unię gospodarczą i monetarną.

Jean-Claude Juncker,  minister finansów Luksemburga,

to ostatni nadal pełniący  swą funkcję minister.

Aktualny przewodniczący Eurogrupy  jest dumny z tego Traktatu.

Miałem wrażenie, że przygotowywaliśmy  się do zrobienia czegoś wielkiego.

Podchodziłem z rezerwą do aspektu  traktatu z Maastricht dot. unii politycznej.

Jednak część gospodarcza i monetarna,  część UGW,

była dobrze wywarzona  i miała dobrą strukturę.

Ogólna gospodarka zawarta w tekście  sprawiła, że po długich negocjacjach,

Ojcowie euro  wykonali sporo ciężkiej pracy.

Punktem zwrotnym w historii euro  było zjednoczenie Niemiec.

Amerykanie, podobnie jak większość  Europejczyków, nie wierzyli w to.

sądzili, że nie uda nam się stawić czoła  temu ogromnemu wyzwaniu.

Wspólna waluta stała się rzeczywistością,  ale nie wszyscy wstąpili do strefy euro.

Należało najpierw spełnić surowe kryteria  oparte na wskaźnikach gospodarczych,

w tym stabilność cen,  co oznacza kontrolowaną inflację

czyli deficyt publiczny niższy niż 3% PKB

oraz dług publiczny niższy niż 60% PKB.

Dodatkowo waluta narodowa musiała  wykazać się stabilnością podczas 2 lat.

W 2007 r. Litwie nie udało się  spełnić kryteriów

Przypadek Grecji  jest bardziej skomplikowany.

Myślę, że Grecja korzystała ze statystyk,

które, ujmijmy to w ten sposób,  nie były naukowo udowodnione.

Wciąż jednak trzeba było zaprojektować  i zabezpieczyć banknoty i monety.

Yves-Thibault de Silguy, członek Komisji  Europejskiej w latach 1995-1999,

był odpowiedzialny  za wprowadzenie euro.

Proponowano "E" o różnych kształtach.

który uznałem za właściwy  z dwóch przyczyn.

Po pierwsze z powodu dwóch kresek,  przypominał on symbol dolara.

Zrezygnowanie z waluty narodowej  nie było łatwe.

Brytyjczycy od samego początku  nie zgodzili się na euro.

Dania i Szwecja odrzuciły kilkakrotnie  wspólną walutę w referendach.

Kiedy Niemcy zrezygnowali  z niemieckiej marki,

nalegali na niezależność  Europejskiego Banku Centralnego.

Jego głównym zadaniem jest zapewnienie  stabilności cen w strefie euro.

Francuska eurodeputowana  Pervenche Berès

powraca do wypowiedzi  Jacquesa Delorsa, jednego z ojców euro.

Unia gospodarcza i monetarna, która  była podstawą do wprowadzenia euro,

była niestabilna. Mówił on,  że z jednej strony polityka monetarna

będzie federalna i zintegrowana  w rękach Banku Centralnego,

a z drugiej strony filar gospodarczy  tej unii gospodarczej i monetarnej

będzie w szerokim stopniu oparty  na politykach państw członkowskich,

które będą koordynowane.  Ta koordynacja okazała się zbyt luźna.

10 lat po swych narodzinach strefę  euro dotknął historyczny kryzys:

kryzys gospodarczy,  w niektórych krajach kryzys zadłużenia.

Zdaniem Yves-Thibaulta de Silguy'ego  bez euro sytuacja byłaby jeszcze gorsza.

Bez euro doszłoby  do spekulacji wobec walut,

a więc doświadczylibyśmy  konkurencyjnych dewaluacji.

Doszłoby do wysokiego wzrostu  stóp procentowych,

a więc kryzys gospodarczy z mniejszym  wzrostem i większym bezrobociem.

W roku 2010 Przewodniczący Rady UE  określił kryzys jako kryzys przetrwania.

Nie, nie. Euro przetrwa lepiej niż ci,  którzy zapowiadają jego koniec.