Choć WPR znana jest głównie z "jezior mleka", był to jeden z projektów, który połączył powojenną Europę. Zobaczmy, jak rozwijała się WPR.

Historia: Narodziny WPR

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15321121/v001-0008-pl.srt

Żywność była cennym i deficytowym  towarem w powojennej Europie.

kartki żywnościowe były częścią  codziennego życia do lat 50.

Dobrobyt i pokój mogły zagościć w EWG  poprzez współpracę w obszarze rolnictwa.

Problemem był duży popyt na żywność.

Początkowo Europa nie mogła  poradzić sobie sama.

Pomoc Ameryki była mile widziana  i bardzo potrzebna.

Jednak dopiero pod koniec  lat 50. XX wieku

podjęto konkretne działania  w dziedzinie rolnictwa.

Nie jest tajemnicą,  że zajęło to trochę czasu,

żeby polityka dot. rolnictwa  powstała i zaczęła się rozwijać.

Trudniej jest okiełznać przyrodę  niż stal i węgiel.

W 1957 r. pierwsze cele WPR  zamieszczono w traktatach rzymskich:

zapewnienie odpowiedniego standardu  życia rolnikom, stabilizacja rynków,

bezpieczeństwo dostaw  i rozsądne ceny żywności.

Sposoby osiągnięcia tych celów  nie były ani jasne ani bezsporne.

Sześć państw EWG różniło się  co do struktury i siły ich głosu.

Utworzenie wspólnego rynku  produktów rolnych

Sicco Mansholt sprawdził się  w tej dziedzinie.

Możemy się spierać,  co do dokładnego czasu narodzin WPR,

ale jej ojciec założyciel  nie jest kwestionowany.

Sicco Mansholt,  europejski komisarz ds. rolnictwa.

W 1958 r. na konferencji w Stresie,  mieście północnych Włoch,

Sicco Mansholt przedstawił projekt  wspólnej polityki rolnej.

Nie było pełnej zgody.  Negocjacje trwały cztery lata.

Dla Francji rolnictwo było wówczas  priorytetem,

Niemcy były  bardziej zainteresowane przemysłem.

Na tym opierały się  pierwsze zasady współpracy.

W 1962 r. sześć państw  osiągnęło porozumienie

Gwarantowane ceny na rynkach  przyniosły solidarność finansową,

Powstał wspólny rynek  produktów rolnych.

WPR postrzegana była jednak na świecie  jako protekcjonistyczna. 

Po wojnie sytuacja była ciężka i rolnictwo  było w centrum zainteresowania.

Ponad połowa siły roboczej  pracowała w tym sektorze.

Rolnictwo było ważne,  wymagało ulepszeń i modernizacji.

Modernizację i zwiększoną produkcję  osiągnięto w imponujący sposób. 

W 1960 r. Europa zapewniała jedynie  cukier, wieprzowinę i nabiał.

10 lat później była  całkowicie samowystarczalna.

Pod koniec lat 60. XX w. wiadomo było, 

że polityka cen gwarantowanych  poważnie zaburzyła rynek.

Doprowadziło to do kompromitujących  "jezior wina" i "gór masła i zboża".

Rolnicy dostosowywali się  do wymagań polityki.

Czasami za bardzo  pobudza się pewne działania.

Rolnicy produkowali za dużo.  Pojawił się problem -

to było dawno temu,  ale ludzie go pamiętają - nadprodukcja.

wdrożyliśmy dopłaty bezpośrednie  jako jedno z głównych narzędzi WPR,

które podlega obecnie  gruntownym zmianom.