Voor wetenschappers zoals professor van Ypersele is de klimaatverandering echt, maar de verplichtingen van regeringen om de uitstoot te verminderen zijn dat niet. Als lid van de Intergovernmental Panel on Climate Change onderzoekt hij de situatie voor de

Interview: Het klimaat wacht niet op onderhandelingen - professor van Ypersele

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/14527388/N003-0017-NL.srt

Welkom bij Het Interview   op EuroparlTV.

We zijn bij   de Universiteit van Leuven, België.

We gaan praten met   Professor Jean-Pascal van Ypersele.

Hij is klimatoloog   en vicevoorzitter van het IPCC.

Dat is het Intergouvernementele   Panel voor Klimaatverandering.

Hun bevindingen staan model   voor de huidige situatie.

Zo pal voor Kopenhagen   is het klimaat 't gesprek van de dag.

De EU verfijnt nu   hun onderhandelingsstrategie.

Daar praten we over.   We gaan naar de vraag van vandaag.

Het onderwerp is altijd hetzelfde   sinds klimatologen alarm sloegen.

en zijn de voorspellingen   van 15 jaar geleden uitgekomen?

Toen was het vijf voor twaalf   en nu is het echt één voor twaalf.

Dus het klimaat   blijft zich ontwikkelen.

Het stopt niet als de mens   gaat onderhandelen

in vergelijk met   de noodzaak tot bescherming.

Dat is frustrerend   voor de wetenschap.

Is er nog wel de tijd   om te onderhandelen?

De antiglobalisten zeggen:   Niet onderhandelen maar handelen.

Het is een feit dat je niet met   natuurwetten kunt onderhandelen.

Het klimaat reageert op verstoringen,   veroorzaakt door mensen

conform natuurwetten,   chemie en klimatologie.

Hebben we te veel onderhandeld   tot nu toe?

want onderhandelen is   de enige manier om vooruit te komen.

Wat is 't alternatief?   Een mondiaal dictaat?

Dat lijkt me niet wenselijk.   Dus moeten we onderhandelen.

We moeten de 180 à 190   VN-landen dwingen samen te werken

om 'n consensus te vinden,   hoe lastig dat ook is.

Ik onderbreek u. We gaan door   naar onze volgende rubriek

Wat is er   tussen Kyoto en Kopenhagen verandert

en hoe brengt Kopenhagen de dynamiek   terug in 't onderhandelingsproces?

In Kyoto vroegen we   het westen om CO2-reductie.

China bleef buiten schot.   In Kopenhagen komt er 'n factor bij.

Namelijk dat de ontwikkelde landen   erop staan dat ze niet de enige zijn.

Ze vragen   de grote ontwikkelingslanden,

niet om te minderen maar   om hun uitstoot aan te passen,

zodat ze niet meer zoveel uitstoten   als de afgelopen 10 jaar.

Dat is een nieuwe   factor bij de onderhandelingen.

20% minder CO2,   20% meer duurzame energie,

20% energiebesparing,   vanaf nu tot aan 2020.

In Europa wel want   20-20-20 is 't Europese plan.

In Europa wordt het geïmplementeerd   met precieze wetgeving.

Er zijn al voorbereidingen gaande met   doelstellingen tot -30% tegen 2020.

als de belangrijkste partners   dezelfde afspraken aangaan.

Helaas is de Europese Unie   de enige landengroep

die al zover is met de voorbereiding   voor de implementatie van dit doel.

De hulp voor ontwikkelingslanden.   100 miljard per jaar, zegt men.

Waar komt dat vandaan?   En hoe is het berekend?

De schattingen van de schade   veroorzaakt door klimaatverandering

zijn nog vaag. Daar zijn geen   cijfers over bekend bij het IPCC.

't Conventiesecretariaat   heeft wel cijfers.

De schatting van de Wereldbank is   $100 miljard per jaar in 2020 of 2030

voor die klimaatschade   en voor aanpassingsbeleid

en dat stelt ons in staat   om schade te beperken.

Ze praten over $400 miljard   per jaar voor de ontwikkelingslanden,

om hun economieën te hervormen   zodat er minder vervuiling zal zijn.

Dus 100 miljard euro is   nog ver weg van het maximale bedrag

als u berekent wat er nodig is   voor die aanpassing

en voor de vermindering   van CO2-uitstoot.

tegenover 5 miljard inwoners   van ontwikkelingslanden,

Dat is niet veel als u weet   dat voor sommige bewoners geldt

dat hun waterbronnen, landbouw   en gezondheid bedreigd worden.

Zijn deze landen bereid om mee   te werken? Zijn ze er bewust van?

Ik denk dat dat overduidelijk   is, de laatste maanden.

Bijvoorbeeld de grote bereidheid   van China om mee te doen.

Een deel van 't Chinese herstelplan   is gericht op groene technologie.

Ik denk dat we over 'n paar jaar   ook hier verbaasd staan,

over de vorderingen van China   inzake 't verminderen van vervuiling.

De basis van de onderhandelingen   zijn berekeningen

van klimatologen zoals u,   door 't IPCC.

Deze faculteit   van de Universiteit van Leuven

geeft de cijfers   van de reële situatie.

Vindt u vandaag de dag   dat u serieus wordt genomen

en welke cijfers zijn het nu,   voor 2009?

Houden we die 6 graden aan 't eind   van de eeuw als er niets gebeurt?

De wetenschap stelt voor,   de politiek beslist. Dat klopt.

Het is niet aan ons   om een keuze te maken.

13 jaar geleden al schatten   de EU-ministers en politici

dat de temperatuur niet verder mocht   stijgen vanwege een te groot effect,

ofwel een toename met 2 graden   boven het pre-industriële niveau.

Als u naar de scenario's   van het broeikasgas kijkt

dan gaan we naar een stijging toe,   tegen het eind van de eeuw,