Twee Turkije-specialisten werpen licht op de ingewikkelde economische en politieke kwesties die om het lange kandidaatschap van het land hangen om lid van de EU te worden.

360°: Komt Turkije ooit nog bij de EU?

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15882028/d004-0004-nl_mf.srt

Hallo, welkom  bij deze aflevering van 360°

over de hypothetische toetreding  van Turkije tot de EU.

Ik zeg hypothetisch, want ook al  is het in 1999 erkend als kandidaat,

zijn de onderhandelingen die  begonnen waren in 2005, vastgelopen.

Van de 22 hoofdstukken zijn er  13 geopend en is er één dicht.

Sommige lidstaten  zoals Frankrijk zijn ertegen

en ook bij de Turken begint  de aantrekkingskracht te tanen.

Vandaag bespreek ik dit  ingewikkelde kandidaatschap

Jean-Pierre Audy, hallo. U bent  EP-lid voor de fractie van de EVP.

Naast u zit Mr Kayhan Karaca. Ik hoop  dat ik uw naam goed heb uitgesproken.

U bent verslaggever  op het Turkse TV-net NTV

en hebt het boek 'Turkse oprichters  van het verenigd Europa' geschreven

dat u vorig jaar  hebt gepubliceerd, geloof ik.

Voordat we verdergaan, stel ik voor  dat we eerst ons geheugen verfrissen

over de betrekkingen tussen  Turkije en de Europese Unie.

De Associatieovereenkomst  tussen Turkije en de EEG,

voorloper van de EU,  werd in 1963 ondertekend,

Turkije werd Europeser:  in 1949 de Raad van Europa,

in 1950  de Europese Conventie van Mensenrechten

Turkije leek op weg naar het lidmaatschap,  maar is nog niet klaar.

Je moet een democratie hebben.  Dat heeft Turkije.

Je moet een onafhankelijke,  maar ook onpartijdige justitie hebben.

Dat is nodig, anders kun je  de corruptie nooit aanpakken.

Dat hebben we gezien  bij andere kandidaten.

En je moet dan de rechten van het individu  en de rechten van het collectief

in alle facetten in jouw samenleving  hebben geïmplementeerd.

Tegenstanders zeggen dat Turkije  slechts voor 10% in Europa ligt.

Maar Cyprus ligt  even oostelijk als Ankara.

Turkije viel daar in juli 1974 binnen  toen Griekse Cyprioten

de Turken van het noorden  van het eiland verdreven.

In de jaren 70 en 80  regeerde het leger vaak in Turkije

en in 1984 greep het leger in  na aanvallen van Koerdische separatisten.

In 1999 werd Turkije op de Raad  van Helsinki kandidaat-land verklaard.

De onderhandelingen begonnen  op 3 oktober 2005, maar Turkije liet

Cyprus buiten de Associatieovereenkomst.

De EU bevroor het proces  tot Turkije zijn havens en vliegvelden

voor Cyprus openzette.  Wat niet gebeurde.

We moeten in de Europese Unie  goed beseffen

dat beide kanten  diep verbitterd en verdeeld zijn.

Dit is een conflictsituatie  en Europa moet doen waar het goed in is,

en dat is helpen oplossen  en een verzoening bevorderen,

een manier vinden om de oplossing  op het eiland zelf te vinden.

En dan zijn er nog zo'n anderhalf miljoen  Armeniërs vermoord tijdens WO I.

De pogingen tot verzoening zijn gestrand.

Het buitenlands beleid van Ankara  is assertief tegen Israël en Syrië,

de oorlogsschepen  beschermen de gasboringbelangen.

Als ik kijk naar, bijvoorbeeld,  corruptiebestrijding.

De PKK is een groot probleem in Turkije,  maar waar haalt de PKK dat geld vandaan?

Die komen toch van  criminele activiteiten in onze landen.

Drugs, wapens,  human trafficking, mensensmokkel...

Dat komt van ons, en ook daar  zouden we elkaar moeten versterken.

De Turkse economie loopt goed.  Strategisch is het belangrijk

voor een gaspijpleiding uit Azerbeidzjan.

Maar het is ook islamitisch.  Raadsvoorzitter Van Rompuy

en president Sarkozy hebben gezegd  dat het nooit bij de EU komt,

en minder dan de helft van de  Turkse bevolking wil dat nog.

Na zo'n lange verloving  moeten beide kanten willen trouwen.

De Europese Unie moet meer solidariteit  en zelfdiscipline krijgen.

en de binnenlandse bevolking  wil die dingen niet doen.

Als Europa zich niet helemaal open  en eerlijk opstelt, is dat onvergeeflijk.

Zolang Cyprus nog een probleem vormt,  ligt de zaak vast.

De wateren tussen Turkije en Europa  kunnen heel woelig zijn.

Jean-Pierre Audy, even direct.  Turkse toetreding, ja of nee?

Is het meer economisch  dan politiek voor u?

Dat vraagt u  een Europees parlementslid.

Om bij de Europese Unie te komen  moet een land kandidaat zijn

en geaccepteerd worden  door de familie van de EU.

Het antwoord ligt bij de lidstaten,  niet bij de EU of de EP-leden.

Wij geven meningen. De 27  lidstaten moeten ja zeggen tegen Turkije

en de Turken moeten  de toetreding ook bevestigen,

President Sarkozy in Frankrijk heeft  duidelijk nee tegen Turkije gezegd.

en heeft gezegd dat hij  niet van mening zal veranderen.

In Turkije, als ze die negatieve geluiden  horen uit Duitsland, Frankrijk, Nederland,

Willen de mensen  er dan nog wel mee doorgaan?

Die negatieve geluiden  zijn niet nieuw.

Die hoorden we ook  in de jaren 80 en 90.

In 1980 was er  een militaire staatsgreep in Turkije

Wat betreft democratie en respect voor  mensenrechten, was die niet zo goed.

Maar Turkije vroeg in 1987  het lidmaatschap aan

en er was ook veel kritiek  op Turkije in de jaren 90.

U had het net  over de positie van Mr Sarkozy.

Dat is geen verrassing voor mij,  zal ik u laten weten.

In de jaren 80 was Mr Chirac  ook al tegen het Turks lidmaatschap.

Hij zei altijd nee.  Hij zei heel duidelijk

toen hij in 1987 premier was dat hij  tegen het Turks lidmaatschap was.

Maar toch opende hij  de onderhandelingen,