Gwałty to powszechna broń wojenna stosowana przez kongijską milicję. UE dostarcza pomoc humanitarną, jednakże należy się zająć również rozwojem, aby położyć kres wojnie i gwałtom.

Reporter: wojna i gwałty w Kongo

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15380417/m003-0106-pl.srt

Jesteśmy w Gomie, na wschodzie  Demokratycznej Republiki Konga.

Od lat 80. strefą tą szargają konflikty  między grupami zbrojnymi.

Co roku członkowie tych grup gwałcą  tysiące kobiet i dziewczyn.

Ofiary umierają z powodu infekcji  lub są wypędzane z wiosek.

W rezultacie dochodzi do rozbicia  całej społeczności.

Heal Africa to największe centrum  dla ofiar gwałtu.

Udzielamy pomocy psychologicznej i  społecznej ofiarom przemocy seksualnej.

W ciągu 72 godzin musimy podać im  zestaw leczenia PEP.

Chroni to przed zakażeniem chorobami  przenoszonymi drogą płciową

Po udzieleniu pomocy medycznej  organizujemy transport,

aby pomóc im w powrocie  do rodzinnej wioski.

Niektóre kobiety mówią nam: "nie chcę  wracać, nie wiem, kto się mną zajmie."

Wśród pacjentek znajduje się ta 17-letnia  dziewczyna, sierota.

Ze względu na bezpieczeństwo  ukryliśmy jej twarz.

Jej córka, Daniela, przyszła na świat  w grudniu, jako wynik gwałtu

w pobliżu Masisi,  jej miasteczka rodzinnego.

Kiedy pewnego dnia  poszłam na pole po opał

spotkała niezidentyfikowanego  mężczyznę, który mnie zgwałcił.

Boję się powrócić do Masisi,  gdyż gwałciciele nadal się tam znajdują.

Zakończyliśmy projekt  przy pomocy Unii Europejskiej.

nie tylko skupiając się na darach  lekarstw czy sprzętu,

ale także na odnowie  i rekonstrukcji pewnych struktur.

W 2011 r. UE przeznaczy 2,5 mln euro  na pomoc dla wschodniego Kongo,

ale pomoc ta dotyczy dystrybucji lekarstw,  a nie budowy szpitali.

Udajemy się do Kinszasy, stolicy  Demokratycznej Republiki Konga.

Odbywa się tu spotkanie przedstawicieli  PE i krajów Afryki, Karaibów i Pacyfiku.

Louis Michel jest współprzewodniczącym  tego zgromadzenia parlamentarnego.

Zgromadzenie Parlamentarne ACP-UE  skupia się na tej sprawie.

Jeśli np. spojrzymy na Demokratyczną  Republikę Kongo, pojawia się pytanie,

czy istnieją wystarczające środki, aby  zabezpieczyć bezpieczeństwo kobiet.

Opuszczamy zebranie i udajemy się  z Louisem Michelem do Lembe,

jednej z najbiedniejszej dzielnic Kinszasy,  gdzie znajduje się

organizacja NGO pomagająca  matkom z dzićmi.

Jej celem jest pomoc ofiarom gwałtu w  odstępie do pomocy medycznej i prawnej.

Spotykamy jej dyrektorką Elisą Mukadi.

Ile kobiet, dziewczynek i dzieci znajduje  się pod waszą opieką?

Sądzę, że dobrze by było,  aby stworzyć na wschodzie domy opieki,

aby kobiety mogły przyjść  i złożyć zeznania,

Obecnie największym problemem  jest bezkarność.

Nie można udzielać pomocy  z punktu widzenia medycznego

i ignorować kwestii prawnych,  trzeba spojrzeć na to globalnie.

W tej sytuacji pierwszą rzeczą  jest zdolność wysłuchania,

aby ofiary stopniowo dały ujście  swojemu cierpieniu.

Zgodnie z ostatnim raportem  biura humanitarnego OZN

160 kobiet tygodniowo pada ofiarą  gwałtów we wschodniej prowincji Kiwu.