...na pewno postanowilibyśmy uciec. Dlaczego nie robimy tego samego ze zmianą klimatu? Nie ma przed nią ucieczki. Rozmawiamy z Jacqueline McGlade na temat zmiany klimatu i roli Europy w walce z tym problemem.

Wywiad: Gdybyśmy byli na trasie spadającego meteorytu...

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/13864773/N003-0056-PL.srt

Profesor McGlade, dyrektor wykonawczy   Europejskiej Agencji ds. Środowiska.

To instytucja, która nie jest   zbyt dobrze znana.

Proszę powiedzieć,   czym ona się zajmuje.

Powstała 15 lat temu, aby zbierać   informacje od państw UE

oraz innych członków agencji,   np. krajów EFT-y

oraz Turcji i Szwajcarii na temat stanu   środowiska naturalnego.

Z biegiem czasu zaczęliśmy regularnie   przekazywać wiadomości i informacje

nie tylko politykom,   ale również obywatelom.

Po konferencji w Kopenhadze,   która nie przyniosła oczekiwanych

przez Europę i świat rezultatów,   wszyscy poczuli rozczarowanie.

Jaki będzie następny krok?   Jak posunąć sprawy do przodu?

Ci, którzy byli w Kopenhadze,   widzieli dwie strony medalu.

Jedna to fiasko stworzenia   wspólnego traktatu,

jednakże porozumienie z Kopenhagi   zawiera wiele elementów,

które dały początek różnym działaniom

i, na różne sposoby, doprowadzą   do osiągnięcia tego samego celu.

Wciąż trwają negocjacje dot. redukcji   emisji gazów cieplarnianych

we wszystkich głównych sektorach,   łącznie z transportem,

ale wzbudziliśmy również większe   zainteresowanie społeczeństwa,

które rozumie, że zmiany klimatu   wpłyną na jego życie,

na różnorodność biologiczną, wodę,   wszystkie aspekty naszego życia.

Tak więc konferencja w Kopenhadze   na wiele sposobów osiągnęła sukces.

Mówiła pani kiedyś, że należy   stworzyć ściślejsze powiązania

ale przecież politycy   myślą krótkookresowo,

ograniczając horyzont czasowy   do kolejnych wyborów.

Pewne fakty o znaczeniu   krótkookresowym są ważne dla polityków.

Jedno z zadań, którymi   zajmuje się moja agencja,

polega na zapewnieniu dostępności   niezbędnych danych.

ale wyzwaniem dla naukowców jest   upewnienie się, że dane są wiarygodne,

Niektóre dyskusje dotyczące nauki   związanej ze zmianą klimatu pokazują,

jak wielką musimy wykazać ostrożność   i zbadać obie strony każdej teorii,

aby pokazać, że naprawdę sprawdzamy   wszelkie możliwe kombinacje,

Powiedziała pani kiedyś, że transport   stanowi najpoważniejsze ryzyko,

jeśli chodzi o osiągnięcie   planowanego poziomu redukcji CO2.

Przecież nasze społeczeństwo   musi być mobilne,

szczególnie teraz,   gdy mamy wysokie bezrobocie.

Wyzwanie dot. transportu polega na tym,   że składa się on z wielu elementów.

Np. w sektorze energii elektrycznej   źródeł zanieczyszczeń jest mniej,

więc możemy się skupić   na zarządzaniu tymi źródłami.

Mobilność jest ważna, ale zamiast   zajmować się jedynie spójnością

i integracją polityki, musimy zrozumieć,   że żyjemy w świecie zmian.

Włączenie transportu do tych zmian   będzie zadaniem dla polityki.

Chodzi o to, by inspirować zmiany,   aby szukać systemowych modyfikacji

niezbędnych do realizacji naszych celów   dot. redukcji emisji gazów cieplarnianych.

Zmiany klimatu mają duży wpływ   na oceany.

Rybacy mówią, że dorsze przemieszczają   się na północ, w stronę Islandii.

Zmiany klimatu to dodatkowy problem   dla już teraz przeciążonych systemów.

Rybacy mieli w tym swój udział.   Zredukowali liczebność wielu gatunków

poniżej progu bezpieczeństwa lub   bezpiecznego limitu operacyjnego.

Zmiana klimatu ma wpływ nie tylko   na temperaturę, ale i zakwaszenie.

Środowisko wodne, w którym żyją ryby,   zaczyna podważać

możliwości produkcji żywności,   którą chcemy jeść.

Powiedziała pani również,   że gdyby miał w nas uderzyć meteoryt,

zrobilibyśmy coś, żeby tego uniknąć

i że jeśli możemy podjąć działania   w związku z meteorytem,

powinniśmy zrobić to samo,   jeśli chodzi o zmianę klimatu.

Trudno jest podjąć działania   oraz je koordynować, nieprawdaż?

Na poziomie jednostki można zrobić   wiele, ale jeśli brak jest spójności,

Sektor gospodarczy i społeczeństwo   potrzebują spójnego kierunku,

który skumuluje wszystkie   podejmowane przez nas decyzje.

Tak, to bardzo trudne, ale porównanie   do meteorytu jest bardzo trafne.

Codziennie zastanawialibyśmy się,   czy spadnie tam, gdzie mieszkamy.

więc musimy myśleć o środowisku,   w którym prowadzimy naszą działalność

i w którym istniejemy   jako społeczeństwo.

UE posiada niezłe wyniki, jeśli chodzi   o rozdzielenie wzrostu gospodarczego

od emisji gazów cieplarnianych,   ale czy w czasach kryzysu finansowego

może dalej podążać tą ścieżką?   A może raczej

będzie próbować tworzyć nowe miejsca   pracy w każdy możliwy sposób?

Recesja odcisnęła swoje piętno   i doszło

do redukcji emisji gazów w skali świata.

gdyż nie chodzi tu o bezpośredni związek.

Transport i mobilność osobista oferują   potencjalne rozwiązania,

jako że zaczynamy widzieć   poszerzającą się przepaść

pomiędzy mobilnością osobistą   i emisją gazów cieplarnianych.

Musimy zająć się tymi   niewielkimi szczelinami.

Te działania nie muszą prowadzić   do ogromnego wzrostu bezrobocia,

jeśli zrealizujemy takie pomysły   jak np. "Better Place", promujące

Pomysł ten zrealizowano w Danii. Takie   auto będziemy mieć również w agencji.

w których może uczestniczyć   społeczność lokalna.

- Patrzę w przyszłość z optymizmem.   - Miałem panią zapytać,

czy jest pani optymistką czy pesymistką,   gdyż pesymistów jest chyba sporo.

Pesymiści będą zawsze, ale moja praca   polega na promocji dobrych pomysłów,

na przedstawianiu ich   jak najszerszej grupie ludzi

aby inwestowali i wykorzystywali   światowe zasoby w efektywny sposób.

- Dziękuję pani za rozmowę.   - Dziękuję.