40 lat po tym, jak Wlk. Brytania, Irlandia i Dania podpisały traktaty akcesyjne EWG, Seán Kelly i Margrete Auken debują, czy dziś ich państwa wstąpiłyby do UE.

360°: Czy warto było wstąpić do UE?

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/16036516/d004-0013-plx_mf.srt

Dzień dobry, witam  w kolejnym wydaniu programu 360°.

40 lat temu, cztery państwa kandydujące

podpisały traktaty  Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

Rok później Dania, Wlk. Brytania i Irlandia  zostały pełnoprawnymi członkami.

Czwartym państwem była Norwegia,  ale zdecydowała, że nie przystąpi

Pytanie pozostaje aktualne dla obywateli  brytyjskich, duńskich i irlandzkich:

Do studia w Strasburgu  do dyskusji o rozszerzeniu

zaprosiłem irlandzkiego posła  Seána Kelly'ego - witam pana serdecznie -

i Margrete Auken, duńską posłankę.  Witam państwa serdecznie.

Zanim jednak zaczniemy  i zobaczymy krótki reportaż

pierwsze pytanie,  które zadałem już we wprowadzeniu.

Czy warto było?  Czy warto było przystąpić do UE

spoglądając 40 lat wstecz?  Czy podjęlibyście tę samą decyzję?

i zdobyłam pieniądze  na kampanię w Danii przeciw.

Byłam naprawdę...  To właśnie skłoniło mnie ku polityce.

Dzisiaj jestem silną,  entuzjastyczną zwolenniczką UE,

i naprawdę przeraża mnie nacjonalizacja

gdyż mówię: "jesteście tego częścią,  poza procesem podejmowania decyzji."

"Czyżbyście nie lubili głosować?  Na czym polega problem?"

Panie Kelly, czy był pan wówczas  za czy przeciw?

Byłem za i byłem wtedy  tylko małym chłopcem.

Pamiętam, kiedy odbyło się referendum.

Rozmawiałem w pociągu  ze starszym panem,

dlaczego powinniśmy przystąpić,  a on mówił dlaczego nie powinniśmy.

Cieszę się, że przystąpiliśmy, gdyż Irlandia  była brytyjską kolonią przez 700 lat.

Uzyskała swą niepodległość  w 1922 roku.

Nie zyskała jednak swobody gospodarczej  dopóki nie weszliśmy do ówczesnej EWG.

W rezultacie odnieśliśmy ogromne korzyści.

Musimy pamiętać, że Wielka Brytania  nie była mile widziana w latach 60.

nie chciał, aby Wlk. Brytania była częścią  projektu, ale potem sytuacja się zmieniła.

Zobaczymy to za kilka minut w reportażu.

Czy dla Irlandii było ważne członkostwo  razem z Wlk. Brytanią,

czy chodziło o pokazanie niezależności  od Wlk. Brytanii poprzez członkostwo?

Odpowiada to na kwestię,  którą poruszyłem.

Nie mogliśmy przystąpić, jeżeli Wlk.  Brytania także nie zostałaby członkiem,

Gdyż gospodarczo byliśmy tak przywiązani  do Wlk. Brytanii,

że gdybyśmy zrobili to sami,  pewnie byśmy nie przeżyli.

Wstąpienie do Unii  otwarło przed nami jednolity rynek.

Otwarło to także dla nas  Fundusze Strukturalne

i przeszliśmy od państwa ze średnim PKB  w Europie w wys. 56% w 1973 r.

do około 122% w najlepszym okresie  “celtyckiego tygrysa”.

Oto rezultaty wstąpienia do EWG,  która potem stała się UE.

Sytuacja była inna.  Nie było jednolitego rynku.

Był to otwarty rynek,  a to coś innego.

i nadal cierpimy z powodu całej idei  - w tej kwestii możemy się nie zgadzać -

że w pierwszym rozszerzeniu  chodziło o ten rynek.

W Unii chodziło o położenie kresu wojnom  i o fakt, że musimy współpracować,

o bardziej polityczną wizję  niż w okresie kiedy istniał „rynek”.

Jednak jako Zielona Lewica,  najgorsze, co mogliśmy zrobić,

Brytyjczycy zgodzili się przed Danią  i naprawdę tak się stało.

Nasz eksport był tak powiązany  z brytyjskim rynkiem,

że musieliśmy za nimi podążać.  To było argumentem.

A więc mówi pani, że był to prawdziwy  rynek, gospodarcze rozszerzenie,

a potem polityczne...  - Tak i jak na tym skorzystać?

Eksportowaliśmy wiele produktów rolnych  i mogliśmy być tego częścią...

W Danii nadal uważaliśmy za idiotyczne,

aby mieć tak wysoki poziom  rolnictwa z dotacjami.

Jednak dla eksportów rolniczych i tak dalej,

które cierpią,  podobnie jak Norwegia z powodu "nie",

z powodu idei, że UE to miejsce,  gdzie można dostać więcej.

Zapraszam na reportaż,  który przygotował Jim Gibbons,

w którym przypomina nam historię  sprzed 40 lat.

Historia pierwszego rozszerzenia  Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej

rozpoczęła się na długo przed  przystąpieniem Danii, Irlandii i Wlk. Bryt.

Pierwsze rozszerzenie EWG,  1 stycznia 1973 r.

Negocjacje rozpoczęły się  12 lat wcześniej, w 1961 r.,

ale brytyjskie podanie o członkowstwo  oraz kolejne w 1967

zostały zawetowane  przez prezydenta Charlesa de Gaulle'a,

który obawiał się wpływów USA  i że angielski stanie się dominujący.

Nie dla Wlk. Brytanii oznaczały także  odmowę dla Danii i Irlandii.

Dopiero Georges Pompidou  w 1968 r. powiedział,

że nie zablokuje akcesji  Wlk. Brytanii i Irlandii.

Oczywiście wstąpienie do UE  przyniosło wiele korzyści.

W krajach kandydujących  nie brakowało eurosceptyków.

W Danii, jedna z przeciwniczek  członkostwa w UE

Szczególnie w latach 90.  stałam na czele kampanii

Mogłam opisać ją moim kolegom z partii

mówiąc, że to projekt dla najlepszych.

Nie chodzi o: "Co na tym zyskamy",  ale o: "Co możemy zaproponować".

22 stycznia 1972 r. w Brukseli, cztery  państwa kandydujące podpisały Traktaty.

Holandia, Belgia, Francja, Niemcy,  Luksemburg oraz Włochy

stworzyły Europejską Wspólnotę Węgla  i Stali, która przeistoczyła się w EWG.