De EU is een verouderde wetgeving over nieuwe voedingsmiddelen aan het bijwerken, maar wat zijn die nieuwe voedingsmiddelen eigenlijk? Hier kun je er een paar heel aparte zien.

Wat eten we straks in 2025?

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/12100432/v003-0089-nl.srt

Welkom bij de nabije toekomst.  Er is niet veel veranderd.

De EU-regelgeving over nieuwe  voedingsmiddelen stamde uit 1997,

maar die was zo oud dat na bijna 20 jaar  het EP die hoognodig moest bijwerken.

Vóór 1997 viel specialistisch, ongebruikelijk  voedsel met een kleine consumentenmarkt

Elk land moest zelf bepalen wat  nieuwe voedingsmiddelen waren,

maar nu is er een  gecentraliseerde EU-procedure.

Wat zijn het precies?  Je kunt ze produceren of isoleren

van de cellen of weefselkweken van dieren,

planten, micro-organismes,  algen en schimmels.

Professor Mark Post heeft een hamburger  van de cellen van een koe gemaakt.

We produceren vlees.  Het zit alleen niet in een koe.

Met de stamceltechnieken  kun je uitstekend koeienvlees kweken.

We halen een paar cellen uit een koe.  Ze delen zichzelf automatisch.

Als we voor ankerpunten zorgen, de latere  pezen, worden 't vanzelf spieren.

Van een paar cellen van een koe  kun je zo tientallen tonnen vlees maken.

Er zijn nu ook nieuwe productieprocessen  voor nieuwe voedingsmiddelen,

zoals deze nanomaterialen  hier in dit lab in Brussel.

Nanodeeltjes zijn één duizendste  van de diameter van een haar.

koffiemelk dankt zijn crème-achtig witte  kleur aan nanodeeltjes van titaandioxide,

Deze deeltjes bezitten een groot  reactief oppervlak. Ze kunnen giftig zijn.

Daarom moet er meer onderzoek  naar gedaan worden.

Het is de bedoeling om  de agrovoedingsector te innoveren.

Je hebt gedroogde krekels,  en dit zijn gehaktballen van krekels.

Om dezelfde hoeveelheid  proteïnen te halen die in koeien zitten,

hebben ze 25 keer minder voedsel  en 300 keer minder water nodig,

en produceren ze  60 keer minder broeikasgassen.

We kunnen nu ook traditionele gerechten  van verre derde landen eten

als er tot 25 jaar terug bewezen  kan worden

dat ze geen gevaar vormen  voor de consumenten.

Die kosten veel geld, dus die komen  niet in onze hamburgers terecht.

Bij de afstammelingen van  gekloonde dieren ligt dat anders.

Dat zijn nieuwe voedingsmiddelen,  tot hun eigen wetgeving

aangenomen wordt,  wat het EP nu bespreekt.

De Europese Autoriteit voor  voedselveiligheid controleert het voedsel.

Als de EU niet kan vaststellen  of een product veilig is of niet,

als de wetenschap er niet achter staat,  komt het niet op de Europese markten.