In maart 1957 was Maurice Faure de jongste ondertekenaar van het Verdrag van Rome, dat leidde tot de creatie van de Europese Unie. De Fransman neemt ons mee terug in de tijd.

Interview: De laatste getuige

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15366824/n003-0093-nl.srt

Toen u 34 was, was u de jongste  ondertekenaar van het Rome-verdrag.

Nu bent u de laatste ooggetuige  van dat historische moment.

Meneer Faure, wat was de achtergrond  van de ondertekening

op 25 maart 1957, 12 jaar na het einde  van de Tweede Wereldoorlog?

Het concept van een Europees project  ontwikkelde zich,

maar de EGSK  was vanaf het begin veelbelovend.

Door de kool- en staalproductie  te fuseren, beheerde de EGKS

twee materialen die nodig waren  om oorlog te voeren.

De EGKS sloot ook een partnerschap  tussen Frankrijk en Duitsland,

wat oorlog in de toekomst  zou voorkomen.

Kort na het Verdrag  waren er mislukte pogingen

om de Europese Defensiegemeenschap  op te richten.

Het echte probleem was  de Duitse herbewapening,

omdat dat het enige doel  van de EDG was.

Frankrijk zocht een systeem waaraan  Duitsland kon deelnemen,

wat wapens  en westerse defensie omvatte,

en wat zou betekenen dat ze hun  soevereiniteit moesten opgeven.

er ten eerste een taalbarrière was,  dat was echt een probleem.

Ten tweede was het gebruik  van Frans in Duitsland...

Het was moeilijk om die dingen  te accepteren.

In 1957 was u een van de grondleggers  van Europa.

een aanhanger van de Europese autoriteit  boven de lidstaten.

U zei dat Frankrijk zijn diplomatieke  en economische macht moet verplaatsen.

Maar men begreep  dat dat slechts het begin was.

Er waren verschillende stappen in  het proces die men niet kon overslaan

wat betreft de politieke toekomst  van het Europa dat we ons voor hadden.

Ten eerste moest er  een eenheidsmunt komen,

eens als er een gemeenschappelijk  buitenlands beleid was.

Dus je ziet dat we dat 50 jaar later  niet hebben bereikt.

Er is geen vooruitgang  wat defensie betreft.

En wat betreft een gemeenschappelijk  buitenlands beleid,

de Britse Ashton  lijkt eraan te werken,

maar ze zit er net een paar maanden  dus ik kan er nog niets over zeggen...

We zijn van 6 lidstaten  naar 27 lidstaten gegaan

en binnenkort zullen het  29 of 30 landen zijn.

Het Europa dat we hadden  met zes landen

U wilde een Europa creëren  op basis van sociale waarden.

We gingen van het Verdrag van Rome  naar het Verdrag van Lissabon,

welke veranderingen heeft Europa  ondergaan in die periode?

Het is Europa niet meer.  Het is een confederatie van landen.

Wat dat betreft  is het niet veel vooruit gegaan

en ook niet wat betreft de inhoud  van de overeenkomsten die gesloten zijn.

U tekende het Verdrag van Rome  samen met andere belangrijke politici.

Konrad Adenauer  vertegenwoordigde Duitsland,

maar hij begreep dat hij  het Franse standpunt moest steunen.

Dat betekent dat hij het standpunt  van de Fransen accepteerde

Hij deed dat ter nagedachtenis van,  dat moeten we niet vergeten,

alle opofferingen die de Fransen  hadden geleden door de Duitsers,

en ook de andere landen  tijdens de oorlog.

U was met 34 jaar de jongste persoon  aan die tafel.

Vandaag bent u de enige ooggetuige  van dat historische moment.

Welke boodschap heeft u  voor de komende generaties?

Dat ze de gedachte die wij hadden,  voortzetten.

Die gedachte was  het tegenovergestelde van egoïsme.

De oude lidstaten moeten  meer geld schenken

Op die manier wordt het Europa  dat wij in gedachte hadden werkelijkheid.

Het is een hopeloze droom,  maar ik wil het uit de grond van mijn hart.