Fl-1965, Franza, minħabba fil-proposti tal-President tal-Kummissjoni Hallstein, ħabbret li ma kinitx se tattendi l-laqgħat tal-Kunsill. Nagħtu ħarsa lejn iż-żmien ta' kriżi.

Storja: Il-kriżi tas-siġġu l-vojt

https://api.multimedia.europarl.europa.eu/documents/20125/15281665/V001-0005-MT.srt

IL-KRIŻI 'TAS-SIĠĠU L-VOJT' -  30 TA' ĠUNJU 1965.

iżda meta l-argument faqqa f'nofsillejl,  fit-30 ta' Ġunju tal-1965,

wassal għal kriżi li l-Komunita' Ewropea'  l-ġdida kienet qatt ma rat.

L-idea rivoluzzjonarja  ta' suq komuni agrikolu

sopranaturali, iffinanzjat  u kkontrollat b'mod indipendenti,

kien wisq rivoluzzjonarju  għal Stat Membru wieħed.

Franza u l-President tagħha,  De Gaulle, waqqfu l-brejks.

Carlo Casini, iċ-Ċerman tal-Kumitat  għall-Affarijiet Kostituzzjonali.

Kelli 30 sena dak iż-żmien,  iżda niftakar il-fatti ferm sew.

l-astinenza ta'  Franza mill-Kunsill tal-Ministri,

dehret li kienet sejra tpoġġi seħer  fuq it-tmiem tal-proġett inizjali

fejn De Gasperi kellu  sehem importanti fih.

Il-Ministri Barranin tal-KEE kienu  ilhom jiddiskutu għal tliett ijiem

il-proposta tal-President  tal-Kummissjoni Hallstein.

Qabel it-tmiem tal-Presidenza  Franċiża f'nofsillejl tat-30 ta' Ġunju,

suppost kellha tinstab  soluzzjoni, iżda ma kienx il-każ.

L-Italja, il-Ġermanja, il-Belġju,  l-Olanda u l-Lussemburgu

assumu li n-negozjazzjonijiet  kienu se jkomplu.

Minflok il-Ministru għall-Affarijiet Esteri,  Maurice Couve de Murville ħabbar

li minħabba li l-punt meta x-xogħol  kellu jitlesta ma nlaħaqx, Franza ma

kinitx sejra tipparteċipa fil-laqgħat  tal-Kunsill sakemm joħroġ avviż ieħor.

György Schöpflin ħadem fl-Istitut  Prinċipali tal-Affarijiet Internazzjonali.

De Gaulle fehem li dan kien  se jħalli implikazzjonijiet serji

għal, naħseb, il-glorja,  l-awtorita' tal-Franċiżi.

Il-viżjoni ta' Hallstein tar-riżorsi  tal-Kummissjoni għall-iffinanzjar 

tal-PAK kellhom jiġu kkontrollati  mill-Parlament Ewropew,

u minn deċiżjonijiet mill-Kunsill  mill-maġġoranza kwalifikata,

li kienet pass lejn il-federaliżmu li  De Gaulle ma setgħax jittollera.

Is-siġġu ta' Franza fil-Kunsill  baqa' vojt għal sitt xhur.

Jannar 1966: Presidenza ta'  Lussemburgu pass lejn rikonċiljazzjoni.

Franza bagħtiet ekonomikament  mill-imblukkar tas-suq agrikolu.

De Gaulle fehem li l-marki tas-swaba  tal-Franċiżi kienu fuq l-UE kollha -

jew il-KEE, kif kienet qabel - u li kien  fl-interess ta' Franza li jibqgħu hemm.

Iżda kien qed ifassalha  b'mod differenti u naħseb li rnexxilu.

Bil-'kompromess ta' Lussemburgu'  l-iffinanzjar tal-PAK ġie iddiferit

kif ukoll il-kontroll  baġitarju tal-PE.

L-Istati Membri rċivew  ukoll dritt għal veto informali

meta deċiżjoni b'maġġoranza tkun tista'  tolqot interessi nazzjonali kruċjali.

Il-kriżi kienet spiċċat. Iżda l-ħolma  tal-federalsiti soffriet ħsarat.

Illum niftakru il-kriżi tas-siġġu  l-vojt - u aħna ferm kuntenti.

Għaliex illum mhux dan is-siġġu biss, iżda  s-sitt siġġijiet kollha huma okkupati.

Illum għanda 27 siġġu okkupat  u nispera li se jkun hemm aktar fil-futur.